Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 55
DRAUPNIR.
87
för á einhverri fleði í Hólminn (Reykjavík) og
ætlar nú að fara að skoða Skálholtsstað, sem
hann hefur heyrt mikið af sagt“, Um leið og
þeir sögðu þetta, greip sá, sem hafði mál fyrir
þeim í kápukraga Ögmundar svo óþyrmilega,
að hann rykkti honum í sundur. Ögmundur
brást reiður við, og spurði hvort pútu- og merar-
son sá vogaði að rífa af sér klæðin. Þurfti þá
ekki frekar að sökum að spyrja, því hver hljóp
í hárið á öðrum og rifu treyjurnar og jafnvel
skyrturnar hvorir utan af öðrum, og allt, sem
hönd á festi. Sumir héldu eftir handfylli af
hári og og voru orðnir afarreiðir, því sérhver
þeirra hafði fengið áverka, löðrung, hrakyrði eða
rifna flík, svo á svipstundu var allur þessi glaði
hópur breyttur í óvini Já, jafnvel smalahund-
arnir tóku þátt í leiknum, með því að sérhver
þeirra vildi veita húsbónda sínum lið, sumir stóðu
spangólandi álengdar, aðrir ruddu sér braut inn
í hópinn og tóku kjaftfylli í hvern, sem þeir
náðu. Hávaðinn, ragnið og óhljóðin endur-
kváðu í holtunum og hæðunum umhverfis. Með-
an á þessu stóð, veitti enginn förukarli eftir-
tekt, en hann virti sérhvern þeirra þess betur
fyrir sér og fór að hugsa um, hvað til ráða
skyldi taka til að skilja þá, því hann þóttist
sjá, að þessi, sem þeir kölluðu Ögmund, myndi
ganga af þeim dauðum eða þá limlesta þá, því
svo miklir sýndust yfirburðir hans vera, bæði