Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 123
DRAUPNIR. 155
hluti “, og hann fór að rifja upp í huga sínum
ýmsa ritningarstaði, sem áttu við þetta.
„Ritningin", tók Elín upp eftir honum,
því ritningin var þá ekki í annara höndum, en
prestanna, biskupanna og ábótanna. — „Já, það
er heilög bók, sem við höfum á klaustrinu á
latínu, og sem við tökum úr guðspjöllin og önn-
ur fræði, sem við kennum fólkinu", sagði hann.
„Já,“ svaraði hún, „ég var annars hugar, því ég
hef oft heyrt hennar getið og séð hana líka.—
Ari sálugi sá hana hjá föður sínum ogjón minn
talar einnig oft um hana, en —“. „Sleppum
þessu", greip ábóti fram í. En segðu mér
drauma þína, því þeir eru einn af þeim leyni-
þráðum, í keðju forlaganna, sem Drottinn vor
hefur í hendi sinni til að kunngera oss ráðsá-
lyktanir sínar — og vér getum stundum í gegn-
um þá nokkuð getið oss til, hvaða hlutverk oss
er fyrirhugað, þegar þeir benda oss á það
fyrir fram“. Elín settist þá niður á þúfu og fól
andlitið í höndum sínum, og ábóti á aðra gagn-
vart henni, því Grýtu túnið var auðugt af þúf-
um. Fyrst þögðu þau bæði, en svo hóf hún
höfuðið upp og sagði:
„Eg sagði móður minni sálugu draumana
og þeir hafa orðið mér hin mesta ógæfu-upp-
spretta". Hún fól nú andlitið aftur í höndum
sínum og grét sárt. „Hvernig vék því viðf“