Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 139

DRAUPNIR.
171
Málmfríður hvíslaði þessu að honum um leið:
„Nú hef ég borgað þér kvöldið góða, þegar þú
blíðkaðir hana mömmu þína". Þau nutu þess-
arar fögru haustnætur í náðum, og komu heim
til sín, þegar farið var að ljóma af degi. Jón
Arason reið heim að Grýtu áður en fótaferða-
tími var kominn, og í staðinn fyrir að fara inn að
vekja mömmu sína upp eða leggjast fyrir, gekk
hann í kringum Móaling, sem stóð löðursveitt-
ur á hlaðinu, og hafði aftur upp vísuna, sem
hann vann hann fyrir, brá sér svo á handahlaupi
í einni svipan kringum allan bæinn og seppi
hans og allir þeir hundar, sem til voru á heim-
ilinu, geltandi á eftir honum. Elín vaknaði við
illan draum og vissi ekki hvað á gekk; hún
þaut út á nærpilsinu, gleymdi að signa sig á
móti austri um leið og hún rak út höfuðið, eins
og katólskir menn gerðu, og margir fleiri bæði
fyr og síðar. Þegar Jón hafði lokið hringferð-
inni, stökk hann á fæturnar, og þá sá hún hvað
valdið hafði hávaðanum.
„Eg held að þú sért genginn af vitinu, dreng-
ur“, var alit sem hún gat sagt, svo hissa var
hún á því, að sjá Móaling á hlaðinu, sem hún
hélt að hann hefði tekið í óleyfi. „Hvað hef-
urðu gert?" spurði hún byrst. „Eg var að ganga
skrúðgöngu kringum bæinn, því hún hefir svo
lengi farist fyrir —", hann þagnaði, eins og það
heíði verið blandið einhverri óþægilegri minn-