Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 76
DRAUPNIR.
108
forviða: „Hefir nokkur tilkynnt þér það?“
„Förukarl einn bar mér þau boð frá yður í fyrra'
kvöld". Biskup hugsaði sig um og sagðí svo:
„Vér erum allir förumenn á jörðu þessari, og
legðu þér þetta tvennt á hjarta: í fyrsta máta,
að gæfan getur mætt manni í förukarlsgerfi, og
ógæfan í konungsskrúða. í annan máta, að
reynist þér svo, að hún hafi mætt þér í fyrra-
kvöld í förukarlsgerfi, þá veittu einhverjum þeirra
forsjá, sem kann að mæta þér í þurfamannatötr-
um, og einkanlega sé hann ungur og munaðar-
laus. Stefán biskup brást þannig vel við loforðinu,
þótt það hefði verið gefið á huldu. Eftir það
tóku þeir með sér langt tal. Biskup spurði Ög-
mund um ferðir hans og nám. Ætt hans þekkti
hann vel, því Þórólfur Ögmundsson, kallaður
biskup og vel metinn maður vestra, var móður-
bróðir hans. Þar að auk hafði Páll faðir hans verið
í góðum efnum; en Ögmund þenna þekkti hann
ekki, því hann hafði svo lengi dvalið í Englandi
og Belgíu, sumpart við nám en sumpart í sjó-
ferðum, og hafði lært stýrimannafræði. Og bisk-
up sá á látbragði hans og viðmóti, að hann
hefði dregið mestan dám af þeim lifnaðarháttum.
„Girnist þú að breyta stöðu þinni?" spurði
biskup. „Já, ég er orðinn þreyttur á sjóvolkinu,
og mér hefir eyðst en ekki aflast fé í því", svar-
aði Ögmundur. „Hvern lífsveg kýstu þér þá
helzt?" „Ég held ábóta- og prestsstaðan sé