Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 73

DRAUPNIR.
105
agnúa í nágrenninu, að honum voru sagðir allir
hlutir. „Mig dreymdi hérna um nóttina skrítinn
draum, Grímur minn, sagði hann; „mér þótti að
ég sitja hjá þér í veizlu og varð ég einhverrar
ástæðu vegna að hverfa frá henni, og bað ég
þig að geyma mér leifarnar, og því lofaðir þú.
Ekki munu andar okkar hafa mætzt þá nótt, og
þig hafi haldið áfram að dreyma, þegar ég hvarf
fráf" Grímur skildi þetta ekki og hristi höfuðið
neitandi; aðferð biskups varð honum meira og
meira óskiljanleg. „Þá skulum við rifja draum-
inn upp þegar réttum er lokið, Grímur sæll“,
sagði biskup um leið og hann gekk inn.
Þeir horfðu á eftir honum agndofa og hugs-
uðu: „Þessi inikilmenni eru í því lík okkur,
smælingjunum, að þau eru sérvitur á sinn hátt".
Og þeir hurfu aftur út úr staðnum og fóru að
reka erindi sín við heimafólkið utan garðs. Og-
mundur stóð einsamall eftir, því hann hafði komið
þangað til að sjá biskupinn og staðinn. Hinn
íyrnefnda var hann nú búinn að sjá, en staðinn
hafði hann ekki skoðað að utan til fullnustu.
Hann reikaði því umhverfis hann stundarkorn
í tunglsbirtunni, og var sífellt að velta útliti
Stefáns biskups fyrir sér, því Ögmundur hafði
mjög lengi verið í förum og dvalið árum saman
utanlands, og var því landsfólkinu lítt kunnur,
og mundi ekki til að hann hefði séð Stefán
biskup fyr. Og hvar gat hann hafa séð hannf