Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 83
DRAUPNIR. iig
seint og síðar meir komst að Hólum og bölv-
aði þessari kárínu af hjarta, sagðist heldur hefði
viljað ganga berfættur í kringum kirkjuna í Skál-
holti í hörkufrosti á hverjum sunnudegi í tvö
ár. En það var bót í máli, að um þessa kár-
ínu vissi enginn nema þeir biskup.
Þegar Olafur biskup fékk bréfið, lét hann
undir eins kalla hann fyrir sig, og Grímur ótt-
aðist svo svip hans, að hann mundi eftir hon-
um æ síðan. Hann sagði, að svo mikill ótti
og skelfing hefði skinið út úr honum, að það
hefði verið eins og jörðin ætlaði að gleypa bisk-
up lifandi, og hann sagði að eins þessi orð við
hann:
„Hvernig er plágu þessari háttað og hvað-
an kom hún?“ Grímur hafði gleymt annari plágu
en þeirri, sem á honum Iá, og hann kváði.
„Plágan sem Stefán biskup skrifar mér um“,
sagði biskup og stappaði fótunum í gólfið, svo
fjalirnar nötruðu. Grímur hrökk við af ótta.
„Hún fauk upp úr bláu klæði í Hafnarfirði —
það var djöfullinn í gufulíki, sem æðir yfir og
strádrepur alla, sem hún hittir", svaraði bóndi
skjálfandi af hræðslu. Svo töluðust þeir ekki
fleira við. Biskup sat eftir náfölur, enn þá föl-
ari en hann átti að sér, og þegar hann hafði
lítið eitt jafnað sig, tók hann að rita umburðar-
bréf til prestanna og prófastanna í stiftinu á-
bótanna og priorsins á Möðruvöllum og fleiri um,
8