Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 40
72
DRAUPNIR.
upp á brúnina, og hrópaði svo: „Amma, flýttu
þér! Amma, flýttu þér!“ Hann var orðinn
svangur og vildi komast heim, en ekki samt
fara á undan henni. „Láttu ekki svona, barn,
ég kem bráðum", sagði hún, blés mæðilega og
settist á einn stallinu til að hvíla sig. „Horfðu
á meðan vestur að [frafnagili, því þú átt ein-
hvern tíma að verða prestur þar". Þetta sagði
hún til að spekja hann, og meðfram af öðrum
ástæðum. „Eða eitthvað meira", sagði hún í
lægra róm, en þó ekki svo lágt, að hann heyrði
það ekki. Þetta var æskileg hugmynd, prestur
á Hrafnagili! Og Jón fór undir eins að horfa
þangað, og hann með sitt lifandi og fjöruga
sálarlíf og hugmyndaflug skoðaði sig nú í anda
í hvítum dragkyrtli og öllu því skrauti, sem hann
sá prestana bera við útför Einars ábóta, og í
huga skáldlega barnsins var allur hóllinn þakinn
af ljósaröðum, hvítklæddum drengjum, eins og
hann sá við útförina, og ef til vill ótalvængjuð-
um englaskörum, því sál hans var göfug frá
upphafi vega, og er því alltrúlegt, að verndar-
englarnir hafi vitjað hans snemma. En hann
var ekki lengi í þessum sæludraum, því Þóra
gamla var komin og stóð á öndinni af mæði,
og hann heilsaði henni með þessu:
„Amma mín, þegar ég verð prestur á Hrafna-
gili, þá ætla ég að verða í hvltum skrúða eins
og prestarnir voru, þegar Einar ábóti var jarð-