Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 21
DRAUPNIR.
53
voru til hinnar margháttuðu bænaiðju, sem þá var
framin. En há-altarið stóð í kórnum. Og ekki
verður hann þar sakaður um skort á umönnun,
því hann skipaði ekki einungis svo fyrir að
prestur sá, sem þetta verk hafði á höndum,
bæri fram bænirnar ýmist lesandi eða syngjandi,
og fengi góð laun af staðareignunum, heldur
skyldi þessi bænaiðja haldast meðan kristin-
dómurinn yrði við lýði. Úlafur biskup átti sína
eigin þýðingu, — eins og fleirum en honum
hefur orðið — yfir þessi orð frelsara vors: „Þú
skalt elska drottinn þinn Guð af öllu hjarta o.
s. frv. Og náunga þinn eins og sjálfan þig“.
Þessi orð, sem allur sannur kristindómur
byggist á, vildi hann rækja, en slíta aftan af
þeim það, sem ekki kom heim við eðlisfar hans,
og svo er að sjá, sem honum hafi fundizt að
þau mega missa sig — og að vel mætti kom-
ast af án þeirra. Svo átti hann heldur ekki
í jarðagózaþrætum á líkamlegan hátt við Guð
almáttugan, og gat því að ytra áliti búið frið-
samlegar við hann en náungann.
Ólafur biskup sat nú inni í stofu sinni ein-
samall, og blaðaði í skjölum sínum harður á
svip, því sum af þeim voru þess kyns, að þau
ýfðu skapsmuni hans, þar á meðal voru bannsetn-
ingabréf, veðskuldabréf með viðhangandi inn-
siglum, prófentuskjöl, dánargjafaskjöl og mörg
fleiri, og hann hafði orðið að fórna margri frið-