Menntamál


Menntamál - 01.12.1938, Side 119

Menntamál - 01.12.1938, Side 119
MKNNTAMÁL 181 þess að vekja athygli þeirra og löngun að heyra meira. Þelta á ekki að vera neinn ritdómur, en þó finnst mér rétt að geta þess, að eí'lir því sem hægt er að dæma, án þess að liaí'a séð frumritið, þá virðisl þýðandanum yfir- leitt hafa lánazt vel að koma bókinni í íslenzkan búning. Þó virðist mcr sumstaðar kenna of mikillar fastlieldni við orðalag frumritsins, eins og margan þýðanda hendir, og viða gætir þess, að hókin er samin með brezk börn og lirezka staðliætti fyrir augum. Yildi ég varpa því fram hér, þeim kennurum til eftirbreytni, er ráðast kynnu í samskonar verk og Yaltýr hefir hér unnið, livort ekki mundi vænlegast að endursegja frumritin meira eða minna nákvæmlega, en ])ýða þau ekki endilega setningu fyrir sclningu. Eg vildi með þessum línum aðeins vekja atliygli á þessari litlu og ódýru bólc (verð: 3,75 kr.), sem ég tel að ckki megi vanta í neilt skóla-bókasafn, auk þess sem kennurum væri gott að eiga liana. Ó. Þ. K. Sigurður Helgason: Og árin líða. Þrjár stuttar skáld- sögur. ísafoldárprentsmiðja 1938. Marr í frost])urrum snjó, — nístandi marr undan stígvéla- hælum sjómanna, sem leggja leið sina ýmist frá sjónum eða að honum, undir stjörnubjörtum, köldum himni, — þetta er undir- tónninn í sögunni „Skarfaklettur", sem er sterkasta sagan í jjess- ari bók. Þetta marr í frosljmrra snjónum er eins og hljóð í rak- hnífsegg, og rakhnífurinn liggur nakinn í mörgum opnum sög- unnar. Þó að höf. hafi einfaldan frásöguhátt, tekst honum að draga áhrifamiklar myndir, siimar átakanlegar, i nálægum veru- leika sínum. í sögunni „Skarfaklettur" er það einkum þrennt, sem vekur slíka athygli. Það er hin hrollkennda lýsing á þvi, þegar vélbátur úr litlu þorpi ferst, og hvernig slikt áfall lam- ar fámennt sjávarþorp. Þá er það lýsingin á innri baráttu manns- ins, sem hlakkar í hjarta sínu á laun yfir j>ví, að andstæðingur hans deyr skyndilega. Og þriðja atriðið er frásögnin um mann og konu, sem bíða örlagadómsins, dauðans, í eyðiskeri, — þessi maður og kona, sem elskast og hatast, sem eru ýmist vinir eða
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Menntamál

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Menntamál
https://timarit.is/publication/376

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.