Menntamál - 01.12.1949, Blaðsíða 71

MENNTAMÁL
193
verkamanna, sem háð var í París, og einnig á kennara-
fundi í Bournmouth, sem haldinn var um sama leyti og
alþjóðaþing esperantista þar. Á fundum þessum voru
mættir allt að 200 kennarar af ýmsum þjóðernum. Ég vil
strax taka fram, að bréfaviðskipti er ekki rétta orðið yfir
þessa starfsemi, en er notað hér vegna vöntunar á öðru
betra. Hér er um að ræða skipti á alls konar efni er börn-
in vinna sjálf í vinnubókagerð sinni og þvílíku. Mest er
þar um að gera allskonar upplýsingar um land og líf við-
komandi þjóðar og berst landafræðiþekkingin þannig
„fersk“ til nemenda oft í því formi, er þeir skilja bezt.
Á Parísarþinginu vakti suður-franskur kennari máls á
þessu efni. Honum fórust orð eitthvað á þessa leið: „Skóli
minn hefur nú haft bréfleg viðskipti við skóla annara landa
um nokkurt skeið. Meðal landa, sem hafa sent mér efni
eru Nýja-Sjáland og Japan. Ég ætla ekki að lýsa þeirri
ánægju og fræðslu, sem ég og nemendur mínir hafa notið
í þessum viðskiptum. Að vísu hafði ég lært margt af þessu
áður, en ég var mér þess ekki meðvitandi, þar eð sú
fræðsla hafði ekki verið nægilegu lífi gædd til þess að
gefa mér lifandi mynd af viðfangsefninu. Sakir þessa
mun kennsla okkar oft verða bragðdauf. Okkur vantar
hið lifandi samband við viðfangsefnin, og ég er viss um,
að samskipti sem þessi auka gagnkvæman skilning nem-
enda, en það má teljast eitt höfuðverkefni skólanna nú.“
Enn fremur skýrði sami kennari, hvernig hann notaði
hið aðsenda efni til að auka spjaldskrá skóláns, en spjald-
skrá þessi er notuð í stað kennslubóka. Að sögn þeirra
frönsku kennara, sem ég átti tal við, hefur slíkt fyrir-
komulag rutt sér allmikið til rúms einkum í smærri skól-
um Frakklands, og töldu þeir það gefa nemendum meiri
kost á námsvali og meira frjálsræði í vinubrögðum. í
nánu sambandi við bréfaviðskiptin og spjaldskrána er
prenttæknin í skólunum. Sá ég í Frakklandi eina skóla-
prentvél mjög ódýra og einfalda í notkun. Settu börnin