Menntamál - 01.12.1949, Blaðsíða 33

menntamál
155
Mörg viðfangsefni og stór biða úrlausnar. Barnavernd-
arfélagið vill rétta fram hönd sína til sameiginlegs átaks
með öðrum, sem lík sjónarmið hafa. Það treystir því, að
margir vilji leggja lið því málefni, sem nú hrópar á lausn.
Ef hver leggur fram sinn litla skerf í starfi eða fé, eflum
við þann sjóð, er breyta má sleni í starfslund, dugleysi í
atorku, afbrotahneigðum í þegnskap, óláni í lífshamingju.
Því má enginn góður maður skorast hér úr leik. Málefnið
hrópar jafnt til okkar allra. Engin siðmenntuð og frelsi
unnandi þjóð getur leyft sér að vanrækja þroskarétt ein-
staklingsins, vanmegnandi barna ekki fremur en annarra.
Þroskaréttur hvers einstaklings — það er hin siðferðilega
uppistaða lýðræðisins. Hvert barn á sinn rétt og sína
möguleika til þroska. Og allur mögulegur þroski á að verða
raunverulegur þroski. Það er æðsta markmið uppeldisins.
Að því ber okkur að keppa. Með einhuga vilja og sameigin-
legu átaki munum við ná því.

Villur
í grein Sigurðar Sigurðssonar í Menntamálum XXII. 2. bls. 65—77.
kls. 69, 9. 1. a. o. er i og ý; á að vera i og i.
Bls. 69, 13. 1. a. n. vantar i á eftir striki fremst í Iftiu; stendur i —,
á að vera t — í.
Bls. 72, 5. I. a. n. stendur a og n, en á að vera o og u.
Bls. 75, 14. og 15. I. a. o. vantar orð inn í málsgrein. Þar stendur: Því
skal aðeins bætt við, að auðvelda o. s. frv. — Á að vera: Því skal
aðeins bætt við, að það muni vera vandi að auðvelda o. s. frv.