Menntamál - 01.06.1955, Qupperneq 105

MENNTAMÁL
167
Þessi fáu dæmi verða að nægja. Ég gat þess áður, að
kennsluaðferð þessi hefði rutt sér mjög til rúms á Norð-
urlöndum. í Danmörku hefur hún mátt teljast ríkjandi
um langt skeið, sérstaklega í framhaldsskólum, þar sem
aðaláherzla er lögð á bóknám.
Síðari árin hefur önnur aðferð rutt sér nokkuð til rúms,
samhliða bekkjarkennsluaðferðinni. í svonefndum „Pro-
gressive schools" í N-Ameríku má hún teljast ríkjandi.
Nemendum í bekkjardeild er skipað í smáflokka, 3—6 í
hvern flokk. Síðan eru þeim fengin verkefni til úr-
lausnar, og gera þeir allnákvæma grein fyrir árangrinum
af starfi sínu. Oftast eru verkefnin mismunandi, sem flokk-
arnir fá, og oft skipta nemendur innan flokksins með sér
verkum. Of'tast mun kennarinn leiðbeina nemendum um
það, hvar upplýsingar er að finna. Nemendur verða svo
að safna upplýsingunum, skipa þeim niður, ef til vill semja
erindi yfir efnið og búa sig undir að svara fyrirspurnum
bekkj ar systkina.
Að sjálfsögðu verður efnið að vera í samræmi við þroska
nemenda, og lítt þroskaðir nemendur þurfa mikla hjálp.
í sögu, landafræði og þjóðfélagsfræði vinna nemendur að
athugunum sínum á bókasafni skólans, og hafa kennari
og bókavörður oftast nóg að gera við að leiðbeina þeim.
Náttúrufræði var sums staðar, þar sem ég kynntist kennslu-
aðferð þessari, kennd á svipaðan hátt, og fóru athuganir
nemenda þá fram bæði í sérstakri vinnustofu og á bóka-
safninu. Vikulega eða oftar gerðu nemendur grein fyrir
árangrinum af athugunum sínum og svöruðu fyrirspurn-
um bekkjarsystkina sinna og kennara. Oftast var ein-
hver ákveðinn í hverjum hóp, sem var frummælandi, og
mun hann oft hafa verið duglegastur í flokknum. En allir
urðu að gera grein fyrir athugunum sínum. I sumum skól-
um voru nokkur atriði skrifuð niður og nemendur festu
þau sér í minni.
Margt er gott um kennsluaðferð þessa að segja. Nem-