Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1920, Blaðsíða 5

IÐUNN]
Andleg víking.
243
Vér verðum nefnilega þegar frá upphafi að gera
oss grein fyrir þvi, að vér erum að hringja til nýrra
tíða. Stríðið hefir drepið stríðið! Að vísu lifir enn í
glóðunum eftir veraldarbálið, og Evrópu-þjóðirnar
liggja enn limlestar og í sárum eftir hina gífurlegu
áreynslu. En til norðurs horfa þær þó!
Véritablement, c’est du Nord que nous vient la lumiére:
»Sannarlega kemur ljósið oss úr Norðri«, sagði Aust-
urlanda-fræðingurinn Sylvain Lévi dag nokkurn
síðdegis í Rapprochement Universitaire, þá er hann
og nokkrir af stofnendum félagsins höfðu yfirheyrt
mig í margar klukkustundir um stúdentalíf Norð-
urlanda, er ég dvaldist í París nú í vetur. Einkum
lögðu þeir hlustir við, er ég fór að lýsa þvi, hversu
háskólar á Norðurlöndum væru farnir að nálægjast
liverir aðra; og er Sylvain Lévi viðhafði orð þau,
sem að ofan eru greind, þá var það af því, að honum
smáskildist það, hversu mjög þessi nýtízku Skandí-
navismi í öllum verklegum framkvæmdum væri að
þakka samneytinu milli norrænna menlamanna.
Og í raun réttri er hin nýja eining Norðurlanda
— þótt hún sé bæði óskáldleg og ópólitísk — eftir-
dæmi, sem heimurinn mun gefa æ meiri og meiri
gaum, þá er hann fer að reyna að koma hugsjón-
inni um alþjóða-bandalagið í framkvæmd.
En gamli Skandínavisminn ?— munu menn segja.
Hann er nú dáinn og grafinn, og þó eimir eftir af
honum. Einnig vér höfum viljað hafa ríkjasamband
og vopnað hlutleysi. Petta var í sjálfu sér rétt og
heilbrigð hugsun, en hún liafði þó ekki fest rætur
meðal alþýðu manna í löndunum, heldur aðeins
verið til í höfðum stjórnmálamanna; en þar bilaði
samhugurinn, undir eins og þeir urðu ósammála.
En þessi samhugur milli frændþjóðanna braut sér
braut úr höfðum stjórnmálamannanna yíir til skálda
og spámanna, og að síðustu lil lærdómsmanna. Um