Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1920, Blaðsíða 7

IÐUNN]
Andleg víking.
245
virki þau, sem afburðamenn andans og allir andans
þjónar á Norðurlöndum hafa unnið í þágu þessa
máls á hinum örðugustu tímum, þá er menn skorti
enn fullan skilning á því heimsverðmæti, sem verk
þessi höfðu í sér fólgin. En af þessum skilningi, sem
nú er fenginn, ættum vér að læra að bera virðingu
fyrir sjálfum oss og hlutverki því, sem vor eigin
samtíð heflr oss á hendur falið.
Sé maður á ferðalagi um menningarlöndin miklu,
kveður það álit mannaáNorðurlöndum jafnan við fyrir
eyrum manns, að þetta séu lönd, sem vel megi líta
upp til sökum þess, hversu þau standi framarlega í
alþýðumentun og allri þjóðfélagslegri umbótastarf-
semi. Og menn eru farnir að líta til Norðurlanda,
bæði hvers um sig og í heild sinni, eins og nokkurs
konar tilraunastöðva, þar sem allar nj'tízku umbætur
eru reyndar fyrst og þaðan sem fá megi bæði frum-
kvæði og reynslu á ýmsum hagkvæmum umbótum.
Einmitt á þessum sviðurn bíður vor því feikna-
verkefni.
Raunar er það oft örðugt fyrir þá, sem staddir
eru milt i þróuninni, að átta sig á höfuðstefnum
hennar, og llestum af oss hefir því stundum virzt,
er vér athuguðum ástandið á Norðurlöndum, sem
væri það hreinasti óskapnaður. En undir eins og
litið er á þetta utan að, fær það á sig alt annan
svip. Vér eigum hér á Norðurlöndum menningarlega
og andlega fjársjóðu, sem vér höfum ástæðu til að
vera þakklátir fyrir, enda virðist það nú liggja beint
við borð og vera skylda vor, i hinni »þjóðlegu al-
þjóðastefnu«, sem nú er að rísa, að gera þá arð-
berandi á heimsmarkaðinum.
Yfir hinu þjóðlega stendur hið alþjóðlega, það sem
getur orðið öllum mönnum tilgagns ogblessunar. Ognú
er það einmitt rödd hinnar almennu mannúðar, er kallar
til vor utan að. Hinn forni víkinga andi er ekki enn