Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1920, Blaðsíða 32

270
Leonard Merrick:
[IÐONi'í
»,Við höfum aldrei talað saman, fyr en í gær-
kvöldi; en ég hefi oft séð yður‘.
w.Þér getið að minsta kosti, ekki verið með neinar
ástæðulausar ímyndanir, sem reknar verði í útlegð.
En hvað það er mikill léttir! kig heíi verið að reyna
að tala eins og ég væri rómantiskur í framkomuí
nú get ég verið eins og ég á að mér, úr því að þér
vitið, hvernig ég er ásýndum*.
»,Eg bíð þess með skelfingu, sem þér segið næst.
Hver ósköpin á ég nú i vændum? Talið þér vægilega*.
»,Jæja, svo að ég tali vægilega, þá ætla ég að segja
yður það, að mér þykir mjög vænt um, að þér
skylduð fá rangt númer í gærkveldi. Jafnframt íinn
ég til nokkurrar þvingunar, örðugleika; ég get ekki
talað hispurslaust við yður, ég get ekki verið alvar-
fegur — það er eins og ég sé að sýna á mér and-
litið, en að þér séuð með grímu1.
»,Já, satt er það, ég skil yður‘, sagði hún. ,Og jafn-
vel þó að ég færi að vinna eið að því, að ég væri
þess ekki óverðug, að þér töluðuð hispurslaust við
mig, þá munduð þér samt verða í vafa um mig,
geri ég ráð fyrir*.
»,Frú —‘.
»,Ó, það er eðlilegt! Eg veit mjög vel, hvernig
yður muni virðast ég vera‘, mælti hún; .einhver
daðurdrós, með nýja dægradvöl á boðslólum —
meira að segja, dónaleg daðurdrós, sem reynir að
æsa athygli yðar með því að bregða yfir sig leyndar-
dóms-blæju. En ég segi yður satt, mér er varnað
þess að taka af mér grímuna. Gerið þér yður lélega
hugmynd um mig, ef þér getið ekki hjá því koinist
— ég hefi engan rétt til að kvarta undan því — en
trúið þér þessu. Ég segi yður elcki, hvað ég heiti,
blátt áfram af því, að ég má það ekki‘.
»,Frú‘, svaraði ég, ,því fer svo fjarri, að ég ætli
að neyða yður til að segja mér trúnaðarmál, að þér