Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1920, Blaðsíða 13

[ IÐUNN
Um Galdra-Loft
Jóhanns Sigurjónssonar.
At leve er en kamp mecl trolde
i pandens og brystets livœlv;
at digte, det er at liolde
dommedag ovcr sig selv.
Hetirik Ibsen.
Jóhann Sigurjónsson er dáinn. Með honum er sá
maður í val fallinn, er bar merki íslenzkra skáld-
menta hæst meðal erlendra þjóða. Enda hafði hann
þegar á unga aldri einsett sér að komast upp á
hæstu andans tinda. En honum fór líkt og mörgum
fjallgöngumanninum, þeim er hirðir minna um sjálf-
an sig og lífið en markið, sem hann hefir sett sér,
að hann varð úti á miðri leið.
Margir munu nú verða til þess að minnast Jó-
hanns Sigurjónssonar og rita hans. En ég ætla að
láta mér nægja að benda á það rita hans, sem ég
hygg að hafi mest í sér fólgið af sjálfum honum og
opnar oss því mesta innsýn i sálarlíf hans sjálfs. En
þetta rit Jóhanns er — Galdra-Loftur.
Þegar ég nú les Galdra-Loft — og ég les hann
fremur á dönsku en íslenzku, því að ísl. textinn er,
því miður, sýnu lakari en sá danski, — þá detta
mér ósjálfrátt í hug vísuorðin:
Pað eru myndir úr eigin lííi
og allar bundnar við fossinn hvíta.
Sálarlíf Jóhanns sjálfs var eins og hrynjanui foss.
Hann var ákafamaður og ofurhugi og máttugur í
öllu eðli sínu. Og þó mætti ef til vill fremur líkja
honum við glóandi gíg, sem hafði í sér fólginn af-