Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1920, Blaðsíða 27

IÐUNN)
Skáldið og konan lians.
265
sinni, hver þér eruð. Staldrið þér við og talið þér
við mig fimm minútur'.
»,Um hvað viljið þér að ég tali?‘
»,C), um það málið, sem okkur er báðum hug-
næmast — um yður sjálfa*.
»Eftir andartak svaraði hún: ,Ég er að hrista
höfuðið'.
w.Það er mikið tilfinningarleysi af yður‘, sagði ég..
,Og ég fæ ekki einusinni þá uppbót að sjá yður gera
það‘.
»Iiugsaðu þér þögn aftur, og þá rödd hennar
aftur í eyranu á mér:
»,Eg ætla að segja yður, hvað ég get gert fyrir
yður — ég get sagt yður sögu'.
»,Mér þætti vænna um sannleikann', sagði ég.
Samt er það svona, að ef ég á að velja um það, að
þér segið mér söguna og að þér þegið, þá kýs ég
auðvitað heldur söguna yðar‘.
»,Mér finst það vera smekkvíslega gert af yður',
sagði hún. ,Fer vel um yður — sitjið þér?‘
»Eg settist niður brosandi: ,Frú —‘.
»Hún svaraði engu.
»Þá sagði ég: .Ungfrú —‘.
»Enn kom ekkert svar.
»,Jæja, segið þér mér að minsta kosti, hvort ég
megi reykja, meðan ég lrlusta á yður‘.
»Hún hló; ,þér farið langt í kurleisinni!'
»,Hvað langt?‘ spurði eg snögt.
»En hún vildi ekki einu sinni gefa mér neina
bendingu um, úr hverjum hluta borgarinnar hún
væri að tala við mig. .Hlustið þér nú!‘ sagði liún í
skipunarróm — og byrjaði þá á sögunni:
»,Sagan- er af tveimur elskendum', mælti hún, ,Páli
og Rósamundu. Þau áttu að verða hjón, en Rósa-
munda dó of snemma. Þegar hún var að deyja, gaf
hún honuin lokk af yndislegu, brúnu hári, lokk, sem