Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1920, Blaðsíða 47

IÐUNN]
Guðsþjónusta í rnustiri hugsjónanna.
285
var hvað eftir annað skrifað, svo að hún varð að
birtast í enska timaritinu National Review. En nú
hefir sami skríllinn, sem æpti á hann í þingsölunum
og á kosningafundum svo mjög, að hann fékk eigi
tekið lil máls og var níu ár sviftur þátttöku í stjórn-
málum, krýnt hann sem skurðgoð sitt. Meðan hann
barðist gegn harðstjórninni, lagði lýðurinn mestu fæð
á hann; þegar hann sjálfur varð harðstjóri, varð
hann svonenfndur »pahbi sigur« og lofsöngvarnir
um hann liggja nú í gluggum allra bókabúða. Það
bezta við þetta er þó það, að enginn þeirra, sem nú
ritar um hann, þekkja hann í raun og veru. En les-
andi skríllinn gleypir þetta eins og heilaga kvöldmáltíð.
Jafn óljúft og mér hefir verið að verða að snúast
gegn Clemenceau, manninum, sem ég hafði verið
tengdur vináttubönduin áratugum saman, þannig var
mér og móti skapi að verða að andmæla Wilson,
sem lofaði svo miklu, en efndi svo lítið. En þegar
ómerkir, illmálgir blaðasnápar telja þetta heimsku-
lega sérvizku úr mér, og náttúrugreindir menn um
víða veröld varðveita aðdáunina á mikilmenninu,
rekur mig nauður til að benda á, hvernig aðstoðar-
mönnum erlendra stórblaða, sem hugsa áður en þeir
skrifa, farast orð um hann.
Lundúnatímaritið »The Nation« lýsir því,
hversu Wilson hafi komið til Evrópu, »sem nokkurs-
konar endurlausnari, frelsari mannkynsins, en liafi
nú komið á hinum versta friði, sem þröngsýn ágirnd
og tilgerðarleg mannvonzka hafi getað látið sér
detta í hug«, friði, sem þrunginn sé af »ómælanlegri
heimsku.«
í ameríkska timaritinu »The New Republic«,
er farið þeim orðum um stjórnarfarslegt hrun Wil-
sons, að það hafi verið »algert siðferðilegt gjaldþrot
þess« (a poignant moral failure), sem veitt hati mann-
inum virðingu í vorum augum.«