Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1920, Blaðsíða 49

IÐUNN] Guðspjónusta á musteri hugsjónanna.
287
Sú stjórnvizka sigurvegaranna, að neyða þýzku
þjóðina, sem nú þegar telur 70 milljónir manna og
með þýzka Austurriki verður orðin 100 milljónir
eftir mannsaldur, til að lifa lifi sínu í sjálfsafneilun
og stritvinnu í stað léttúðar og hóglætis, brýtur ó-
skiljanlega mikið í bága við tilgang sinn, nái hún í
raun og veru fram að ganga. Ætli sigurvegararnir
liafi aldrei beyrt, hvílíkan lærdóm það líf veitir,
sem lifað er við skort, í vinnufrekri lífsstöðu? Það
skerpir andlega snilli mannsins, festir lundarfarið,
stælir viljann og eykur uppgötvunargáfuna. Ekkert
slyrkir svo viljann sem hatur þeirra, er í kring búa
— — fólkið sökkvir sér niður í hatur þetta til þess
eins að uppala kynslóð manna, sem með framkomu
sinni og breytni á komandi tímum mun tiltinnanlega
koma í koll þeim, er nú troða feður þeirra fótum.
Það ber eigi mikinn vott stjórnarfarslegrar snilli
að neyða Mið-Evrópu til slíks harðréltis og sjálfs-
afneilunar, eigi bún að komasl hjá algerðri glötun.
8.
Því minna stjórnarfarslegu gáfnafari lýsir það, að
vera svo ágjarn til landa, að íbúar þeir bræðist, sem
á að innlima, eða svo kærulaus, að menn hvarvetna
komi af stað uppreisnaranda, hunguruppþotum eða
jafnvel stjórnarbyltingum.
Það er ekki hyggilegt, að vera svo áfjáður í lönd,
að ibúarnir verði hræddir og menn þar með glati þeim.
Þetta sést bezt á þeirri stórsýrlenzku pólilík, sem
franska utanríkisráðuneytið hefir beizt fyrir. Við
leynisamningana 1916 var Frakklandi fengið Sýrland,
með landamærum, sem ekki eru kunn, en bersýni-
lega liafa verið næsta yíirgripsmikil. Frakkland befir
síðan stöðugt barisl fyrir því, að koma óskum sín-
um á framfæri um Stóra-Sýrland, og er þar með
talið alt ríki Hedjashöfðingjans, Faisals einirs, sem