Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1920, Qupperneq 63

IÐUNN]
Svikamylla dýrtíðarinnar.
301
fluítar jafngilda nokkurn veginn hver annari að
verðmæli. En þó er bezt að hafa gætur á og fara nú
að öllu varlega. Því að hvernig færi, eins og nokkurt
útlit er fyrir, ef skorið væri á aðallífæð þjóðfélags-
likamans, sjávarútveginn, ef honum væri íþyngl svo,
að hann legðist í kalda kol, en stríðsgróða vorum á
hinn bóginn yrði e^'tt í óhóf og ónauðsynjar, svo að
vér hefðum ekkert til að borga með? Það veitir ekki
af að íhuga þenna möguleika, þótt ekki sé hann
gleðilegur og sízt af öllu æskilegur. En ekki veitir
af að athuga þetta, því að of seint er að byrgja
brunninn, þegar barnið er dottið ofan í hann.
Útveginum, sem vitanlega her mestalt þjóðfélagið
uppi, heíir verið íþyngt svo mjög á síðari árum, á
annan bóginn af háselum og verkamönnum með sí-
hækkuðum kaupkröfum, en á hinn bóginn af þingi
og stjórn með sívaxandi sköttum og álögum, að tví-
sýna er á, að hann fari að svara kostnaði. Kröfur
háseta og verkatnanna hafa verið all-frekar, en lát-
um það vera. Sjómenskan er örðug atvinna með
köílum og því góðra gjalda verð. En svo koma þing
og stjórn til skjalanna og tolla alt og skatta og ein-
oka meira að segja þá vöru eða vörur, sem útveg-
inum eru nauðsynlegastar og hann þó sjálfur á hæg-
ast með að afla sér, kol og salt. Sallið hefir nú
raunar veiið geflð frjálst. En væri nú ekki rétt að
gefa kolin laus líka, að minsta kosti við úlgerðar-
menn, en einoka heldur ónauðsynjavörur, eins og
t. d. vínanda og tóbak. Menn hafa það á móti þess-
ari uppástungu, að til þessa þurfi öflugt tollgæzlulið
umhverfis alt land, því að ella myndi smyglun þess-
ara vörutegunda keyra fram úr öllu hófi. En þetta
er ekki allskostar rétt. Þótt smyglunin yrði nokkur,
mætti girða fyrir hana að miklu leyti með því að
merkja svo ilátin og hetturnar á vínföngunum og
miðana á ^tóbakinu, að ekki væri um að villast, og