Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Blaðsíða 39

IÐUNN
Liðsauki.
137
fyrir sér sjálf, nú hefði hún i kvöld farið með stelpun*-
um inn í borg, og J>á jjekti hún illa karlmennina, ef
Ida hefði ekki næga peninga i fyrra málið. Eva gamla
sleikti út um skorpinn munninn, afskræmdan af hjá-
gatnapvabri og hungri.
Franz vildi ekki hlusta lengur á petta viðbjóðslega
skraf; hann ók rakleitt inn í borg til jiess að Leita að
Idu. Hann æddi fraim og aftur um göturnar og spurði
hverja strætisstúlku, sem hann sá, um Idu, en engin
vissi neitt.
Je minn, við heitum allar Idur eða Minnur og er-
um allar fallegar. Komdu heldur með mér, dnengur,
en að ætla að finna einhverja ákveðna í jiessari stóru
borg. Þú ert þó ekki heimskur og trúir á trygð og so-
leiðisi í atvinnuleysinu, eða áttu kannski enga peniniga?
Seint um kvöldið kom Franz heim, uppgefinn og
sljór. Ida sat jrar jiögul og grátbólgin, og Schulze gamli
urraði eitthvað um, að hann ætlaði að selja Mettu, hún
vaari hvort eð er ekki til neins annars en að éta hafra
fyrir helmingi meira en hann ynni sér inn. Síðan fór
hann fram í hesthús, rak hnefanin í 'lendina á Mettu og
fleygði í hana hafralúku.
Það er bezt að selja jug, óhræsið jntt, sem kemur
stelpu-aumingjanum til að skæla og lætiur Franz greyið
vera hungraðan og atvinnulausan. Svo mikið ætti að
fást fyrir leifarnar af þér, að pau gætu látið verða af
Þessu vitlausa brúðkaupi sinu. Svo bölvaði hann jirisv-
ar með sjálfum sér, svo hann færi ekki að klóra Mettu
bak við eyrað. Hann skyldi ekki verða að athlægi,
samall hermaðurinn. — Það var víst vont loft parna
lnni, j)ví hann sveið svo í augun, að pað kom vatn í
Þau; hann flýtti sér út, þrammaði upp á fjórðu hæð,
vakti Heinz og sagði honurn, að hann gæti fengið Mettu