Kirkjuritið - 01.01.1944, Síða 10

4
Ásmundur Guðmundsson:
Jan.-Febr.
kjötkatla og grætt peninga, meðan aðrir hafa soltið og
misst allt, sem þeir áttu hér á jörð.
Það hafa verið erfið ár í andlegum skilningi og ó-
vænleg til þroska.
Til þess að geta notið blessunar Guðs á nýju ári þarfn-
ast þjóðin umfram allt afturhvarfs til hans, samhugar
og samtaka.
Vér þurfum að muna varnaðarorð hans, sem hverl
ár er við kennt með kristnum þjóðum:
„Sérhver jurt, sem minn himneski faðir hefir eigi
gróðursett, mun upprætt verða“.
„Ef ríki er orðið sjálfu sér sundurþykkt, þá fær ríki
það eigi staðizt“.
★ ★ ★
Afturhvarfi til Guðs lýsti Kristur svo i sögunni um
týnda soninn, að „hann kom til sjálfs sín“. Hann fann
það, sem innst var og dýpst í eðli hans, og í ljósi þess
sá hann föður sinn og varð aftur sonur i liúsi lians.
íslenzka þjóðin er í hættu stödd að týna sjálfri sér.
Svínanna draf getur hirzt i mörgum myndum. Það er
voðalegra, að sálin verði hungurmorða en likaminn.
A hégóminn að leggjasl að dyrum lielgidóma vorra?
Á flóðalda að ganga yfir, er sveipar burt dýrum þjóð-
ararfi?
Á hraðinn að dylja hægan og hljóðan straum eilífð-
arinnar — ys og þys láta hærra en hjartans mál?
Þekkjum vér ekki lengur oss sjálfa?
Það er víst, að íslendingar eru af göfgu bergi brotnir,
og ekki er kunnugt um neina þjóð, að hún liafi eignazl
land sitl með fegurra hætti. Heilög trúarþrá og frelsis-
þrá lél fyrstu bátana og knerrina berast í áttina til þessara
fjalla, sem nýárssólin er nú að gylla. Þau risu af hafi eins
og framrétt Drottins hönd. Og þannig hafa þau einnig
verndað kynslóðirnar og skýlt. Þær hafa hlotið strangt
fóstur við elda og ísa, einangrun og sollinn sæ, en allt
hefir lifað og stælzt, sem þeim var í upphafi gefið, svo