Kirkjuritið - 01.01.1944, Side 34

28
Bjarni Jónsson:
Jan.-Febr.
i'in prestinn, og segir frá því, er þeir dag einn mættusl
í skóginum, er Munk var á leiðinni í skólann. Drengur-
inn lieilsaði prestinum með lotningu og stóð þar ber-
höfðaður við lilið lians. Baelievold lagði hönd sína á
enni drengsins og sagði: „Guð blessi þig og varðveiti,
drengur minn, og geri þig staðfastan æfi alla“. Kaj
Munk segii- svo frá: „Ég béll áfram leið minni og fann,
að eitthvað heilagt hafði verið nálægt mér, og er ég eft-
ir mörg ár skrifa þessi orð, titra fingur minir af þakk-
læti“.
Kaj Munk varð stúdent 1917, og kandidat i guðfræði
1921. Bar mikið á snilli hans þegar á námsárunum. Bjó
hann á Garði (Regensen), og gegndi þar æðsta heiðurs-
slarfi meðal stúdentanna, var hann um nokkurt skeið
„kJukkari“. Mikinn þált tók hann í slúdentalífinu, og
eitl sinn var hann af Stúdentafélaginu i Khöfn kjörinn
heiðurslistamaður þess. Brátt tóku leikrit hans að birt-
ast, og vöktu mikla eftirtekt, mikið umtal og margvís-
legar deilur. Leikrit lians „Orðið“ var leikið í Kböfn
kvöld eftir kvöld um langt skeið fyrir troðfullu húsi.
Það var mér ábrifamikil stund, er ég sá það þar. Sið-
asla sinn, er ég kom lil Khafnar, sá ég leikrit lians, er
beitir: „Hann situr við deigluna“. Mér fannst ég j)á vera
í kirkju, enda voru sálmalög leikin milli þátta.
Margt hefir Kaj Munlc ritað, og með eldmóði liefir
bann vakið menn með ritgjörðum sínum og préd.ikun-
um. Margir eru þeir bér á landi, sem liafa kvnnst kraft-
inum í leikrili hans „Niels Ebbesen“. Þar eru margar
ódauðlegar setningar. Þar leiftrar af sverði andans.
Nú er rödd hans þögnuð. Tæpra 46 ára er bann að
velli lagður. Mér kemur í hug það, sem Hebreabréfið
segir um einn réttlátan mann: „Talar bann enn, j)ólt
dauður sé“.
Rödd hrópandans er jjögnuð. En orðin geymast. Þau