Kirkjuritið - 01.01.1944, Side 46

10
Ásnmndur Guðmundsson:
.Tan.-lrt‘br
lítið. Fvrir þvi liai'a suinir áhugasamir kennarar aukið
stundafjöldann og gefizt liið bezta. Ilvorf þessi litla
kennsla í kristnuin fræðum liefir alstaðar komið að sök,
get ég ekki sagt. k>að fer allt eflir þvi, live góð kennslan
er. Sé bún léleg og leiðinleg, þá er langlum betri engin
kennsla. Sama er að segja um „blutlausa kennslu“ í
kristnum fræðum, scm nú á síðustu árum er farið að
tala um með miklum spekingssvip. Má enginn kennari
:etla sér þá dul að geta kennt að nokkru gagni um líf og
starf Krists með því móti, að bvergi gæti afstöðu hans sjálfs.
Sá meðalvegur væri ekki annað en aumasti refilsstigur
fvrir vesalings kennarann. Jesú Ivrist er ekki unnt að
boða börnunum, nema hjartað laki undir boðskapinn.
Góðum kennara í kristnum fræðiim, hygg ég, að hæfi
3—4 kennsluslundir á viku, og muni hann þannig geta
gjört þau höfuðnámsgrein. svo sem áður var og vera
ber. Að vísu láta Norðmenn sér ekki nægja minna en
fjórar slundir í sumum bekkjanna. Fyrirkomulag
kennslunnar Imgsa ég ér mjög frjálslegl, og breytilegt,
þar sem því verður við komið. N’æri vel fallið, að hver
kennslustund bvrjaði á söng og henni lvki með sama
hætti. Ætti hún jafnvel stundum að likjast barnaguðs-
þjónuslu og þá standa miklu skemur en aðrar kennslu-
stundir. Börnum má aldrei leiðast í þessum stundum,
og aldrei ætti þá heldur að þurfa að grípa lil neins kon-
ar aga. Kennarinn verður að búa sig rækilega undir
þær og þær vera svo þrungnar lífi og fjöri og gleði, að
börnin hlakki lil þeirra. Finnisl honum hann vera að
missa tökin á börnunum, þá leili hann til söngsins.
Verði kristin fræði þannig öndvegisgrein barnafræðsl-
unnar, öðlast bæði kennarinn mikinn þroska í kennslu-
starfi og börnin verða leidd í skólanum i anda á fund
Krists. Er þá fagurlega haldið áfram starfi góðra for-
eldra og göðs prests.