Kirkjuritið - 01.01.1944, Síða 75

Kirkjuritið.
Bókstafsok í staðinn fyrir lögmálsok? 69
grandi er |)ar segir: Ætt Ivaíns (Nói er talin af ætt Sets) lifir
enn. Af honum eru komnir þeir, sem í tjöldum búa og fénað
eiga, og þeir, sem leika á gigjur og hjarðpípur (1. Mós. 4,20—
22). Og af samförum sona Guðs í fyrndinni við dætur mann-
anna er talið lifct enn kappakyn, sem víðfrægt hafi verið áður
(1. Mós. 6,4).
Þetta finnst mér ég verða að segja skýrt og skorinort við séra
G., í því trausti, vegna langrar og góðrar kynningar, að ég
móðgi hann ekki. Sjálfs hans vegna þarf ég þess ekki. Þótt séra
G. tryði hverju orði Biblíunnar og bókstaf spjaldanna á milli,
hefndarsálmunum og bölbænunum eins og háleitasta og feg-
ursta boðskapnum, j)á gerði honnm það víst ekkert til, Iiann
væri jafn góður og elskulegur maður eftir sem áður. En lmgar
hann fer að boða jmtta öðrum, sem eiga þrengra lijarta og litla
dómgreind, þá getur orðið fyllsta ])örf á andmælum þeirra vegna.
Það, sem er meinlaust honum, getur birzt hjá öðrum i ömurleg-
um og óhugnanlegum myndum.
Ég gæti nefnt fjölda dæma þessu til sönnunar og mörg því
miður af eigin raun. Hugsum okkur t. d. lítt greindan bókstafs-
trúarmann,sem væri að kenna barni kristin fræði. Hann fræðir
það um Elísa spámann og les því, eða jiað les sjálft söguna um
hann í II. Kon. 2,23n:
„Og er hann gekk upp veginn, gengu smásveinar út úr borg-
inni, hæddu hann og kölluðu til hans: Kom hingað, skalli; kom
hingað, skalli. Sneri hann sér þá við, og er hann sá þá, for-
mælti liann þeim í náfni Drottins. Þá komu tvær birnur út úr
skóginum og rifu i sundur fjörutíu og tvö af börnunum“. Skyldu
l'ullyrðingar prestsins um, að þetta væri Guðs orð og að guðs-
maðurinn Elisa hefði gjört alveg rétt hafa heillavænleg áhrif á
barnshjartað eða búa það vel undir boðskap Jesú Krists um
fyrirgefningu og kærleika til allra manna, vina og óvina?
Eg vil segja jiað af fyllstu alvöru og sannfæringu, að það er
ekki til þess að litilsvirða Bibliuna eða lima hana sundur, að
menn neita því, að annað eins og jietta sé.Guðs orð. Eða var
Jesús sjálfur að litilsvirða Biblíuna og lima hana sundur, er
hann reis öndverður gegn boðskapnum i Mósebókum: Auga
fyrir auga, tönn fyrir tönn, beinbrot fyrir beinbrot o. s. fr\T.
og mælti: En ég segi yður: Þér skuluð ekki rísa gegn meingerða-
manninum ....... Elskið óvini yðar, og biðjið fyrir þeim, sem
ofsækja yður? Nei, Biblían verður einmitt miklu meiri og und-
ursamlegri i augum okkar, sem lesifm hana, ef við eigum djörf-
ung kristinna manna til jiess að greina gull hennar frá hinum
ódýrari málmum. Séra G. vill kenna vantrúnni um þessa gagn-