Kirkjuritið - 01.12.1947, Side 58

326
Aldarafmæli Prestaskólans:
Nóv. - Des.
fulltingi sálarrannsóknanna átti kristindómurinn að endur-
fæðast í hjörtum mannanna í hreinni og upphaflegri mynd
sinni. Því átti kirkjan að taka þær að sér. Sannanirnar um
framhaldslíf fengju þá fyrst ljóma yfir sig, er þær væru
að fullu og öllu helgaður boðun Krists. Kristur og Guðs
ríkið, sem hann flutti mönnunum, var æðsta takmarkið.
Hann gat orðið frá sér numinn af hrifningu og hreif þá
nemendur sína og marga aðra, svo að aldrei gleymist. Hann
hratt af stað andlegri vakningu með þjóðinni. Hann lað-
aði fólk að sér hvarvetna með erindum sínum og prédik-
unum. Ræða hans var þrungin postullegum eldmóði og
trúarkrafti, djúpri sannfæringu, skáldlegum tilþrifum og
vegsöguþori, svo að þjóðin mun engan prédikara hafa
átt slíkan síðan Jón Vídalín.
VII.
Enn er að geta þess kennara, sem ef til vill hefir unnað
guðfræðideildinni heitast allra manna og á afmæli í dag,
séra Sigurðar Sívertsen. Hann var starfsmaður hennar
fyrsta aldarfjórðunginn, dósent 1911-’17 og síðan prófessor
1917-’36, er hann fékk lausn frá embætti sökum vanheilsu.
Hann átti lengsta prestsreynslu að baki allra guðfræði-
kennaranna á undan honum, og mátti að vissu leyti telja
prestinn í deildinni.
Hann kenndi margar greinar guðfræðinnar og samdi
námsbækur, sem enn eru notaðar í deildinni. Hann hóf
fyrstur að kenna hér trúarsögu Nýja testamentisins og gaf
út kennslubók í þeirri grein. Hann lagði mestu alúð við
kennslu sína, vandaði nemendum sínum veganesti sem
fremst hann mátti. öll var kennsla hans ljós. Hann ger-
hugsaði það, sem hann ætlaði að segja, og skipaði því nið-
ur vel og skilmerkilega og af visindalegri nákvæmni. Hann
líktist þeim skólabræðrum sínum og samkennurum, Jóni
Helgasyni og Haraldi Nielssyni, að víðsýni og sannleiks-
ást, en var minni bardagamaður. Hark og háreysti út af
trúmálum var honum kvöl. Hann vildi frið og sátt og
bræðralag. Þó var enginn fastari fyrir en hann né fylgnari