Kirkjuritið - 01.04.1949, Blaðsíða 60

138
KIRKJURITIÐ
Um 3. grein: Greinin tryggir ákveðið hlutfall milli tölu presta
og leikmanna samkvæmt því, er mönnum hefir litizt bæði á presta-
stefnum og almennum kirkjufundum.
Um 5. grein: Almennar kosningar myndu verða of kostnaðarsam-
ar, en sóknarnefndarmenn og safnaðarfulltrúar eru á hinn bóginn
kosnir almennt og því ágætir kjörmenn, enda má vænta, að til þess-
ara starfa veljist áhugamennirnir í hverri sókn. Og um kjörgengið
liggur beint við, að einmitt þessir sömu menn, sem allar sóknir
landsins hafa kosið úr leikmannahópi til þess að fara með mál sín.
verði einir kjörgengir til kirkjuþings. Þetta myndi einnig auka áhuga
á sóknarnefnda og safnaðarfulltrúa kosningum, og væru þessir trún-
aðarmenn safnaðanna vel að þvi komnir að vera einir kjörgengir til
kirkjuþings. Hér ætti heldur ekki í hlut þröngur hópur, heldur nokk-
uð á 2. þúsund manna.
Um 9. grein: Hvert kjördæmi verður að eiga sína varamenn, enda
er kjörtímabilið áætlað í lengra lagi, 6 ár.
Um 10. grein: Hugsanlegt er, að atkvæði dreifist svo lítið, að ekki
fáist í einhverju kjördæmi tveir varamenn með þessu móti. Verður
þess vegna að gera ráð ,fyrir því i lögunum. Til sérstakrar kosningar
á varamönnum myndi mjög sjaldan koma.
Um 14. grein: Greinin getur orðið til að stuðla að sparnaði við
kirkjuþingshaldið, enda á þingfararkaupsnefnd að meta, hve marga
daga skuli greiða dagpeninga fram yfir þann tíma, sem kirkjuþingið
situr.
Um 15. grein: Störf kirkjuþings er ekki unnt að takmarka á neinn
hátt nema við kirkjumál. Verður reynslan að skera úr því, hvort
unnt muni að afmarka nánar starfssviðið og þá hvernig. Undantekn-
ingar þær, sem gerðar eru i 2. málsgrein, má telja sjálfsagðar.
ÚR BRÉFI FRÁ SVEITAPRESTI.
Ég hefi nýlega verið að lesa bókina „I grýtta jörð“, sem
Bókagerðin Lilja sendi mér. Við þann lestur datt mér í hug,
hvort við hér á landi mundum nokkru bættari, þótt slíkur trú-
aráhugi væri hér, sem þar er lýst.