Kirkjuritið - 01.04.1949, Blaðsíða 31

SALMUR.
Svíf þú á hljómvængjum, sál mín, til ódáins halla.
Sjá þú, hve Ijómann ber hátt yfir geimana alla.
Lýsir af stól
Lambsins, — sem albjartri sól.
Englar á fótskör þess falla.
Krýndan í Ijómanum sér þú hinn sigrandi skara
syngjandi, fagnandi, þakkandi koma og fara.
Finnst þér ei nú
fyrirheit Krists reynast trú?
Því skaltu, sála mín, svara.
Hljómbylgjan stígur. Um hákórinn lofsöngur ómar.
>,Heilagur, heilagur, heilagur!" margraddað hljómar.
Svíf þú í söng,
sál mín, úr jarðneskri þröng.
Dýrð yfir djúpunum Ijómar.
Blóðvottar Jesú í mjallhvítum skrúðklæðum skarta,
skipast í raðir við hásætisskörina bjarta.
Trúir í raun,
trúlyndra þjóna fá laun.
Minnstu þess, mannlega hjarta.
Viljir þú, sál mín, við kristið nafn láta þig kenna,
Kristi þú treystir og fylgir, þótt jörð taki’ að brenna.
Vinn þú og bið.
Verndar þig himnanna lið. —
Sjá muntu sigurdag renna.
Lít eigi framar við lystisemd þessarar jarðar.
Leita þess jafnan, sem eilífa heill þína varðar.
Heit þín gjör nú.
Horf þú í lifandi trú
upp til Guðs heilögu hjarðar!
V a I d. V. S n æ v a r r.