Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.04.1949, Blaðsíða 33

Kirkjuritið - 01.04.1949, Blaðsíða 33
SÁLUHJÁLPARSTARF í SVÍÞJÓÐ 111 helvíti. Prestur fer að tauta eitthvað um það, sem honum hafði verið kennt, að Guð sé góður og líklegur til að geta fyrirgefið syndir. En karlinn slær hann alveg út af laginu. Er hann ekki um neitt vissari en að Guð sé fyrir löngu ^PPgefinn á að fyrirgefa sér, og sé nú búinn að loka að íullu dyrum náðar sinnar. Verður nýguðfræðingurinn harna strax að aumingja í sáluhjálparstarfinu og veit ekki S1tt rjúkandi ráð. En í þessum vandræðum ber að garði >_>trúaða“ konu, sem undir eins kann miklu snjallari tök a sálusorginni en prestur. Sannar hún hinum deyjandi manni umsvifalaust með guðsorði, að engu skipti hvaða hannsettur þrjótur hann hafi verið, ef hann aðeins trúi rett, og deyr öldungurinn sáluhjálplegum dauða. Nú dett- Ur Prestinum það ekki í hug, sem óneitanlega lá þó bein- ast við, að gera sér þegar grein fyrir þvi, að það var ein- mitt helvítisprédikunin, sem vakið hafði upp ógnirnar í Sal mannsins, sem svo meistaralega var frelsaður með hókstaf, og að hægt væri að koma í veg fyrir slíka ör- vmglun með skynsamlegri trúarboðun. Heldur verður hann svo sleginn af þessari guðfræði, að hann umvendist °g gerist vakningaprédikari og kemst að þeirri niðurstöðu, ah allt sé ónýtt, er hann áður hugði um gæzku Guðs. Dettur hann niður á sama andlegt ,,plan“ og þetta fólk, Sem hann átti að vera leiðtogi fyrir. Verður hann svo l^ngt leiddur í guðsóttanum, að hann skammast sín fyrir að ganga í sæmilegum fötum, og prófastsdóttirin, sem lít- Ur hann hýru auga, hættir að nota brjóstnælu móður sinnar, með þvi að það er of syndsamlegt. Nú gerist hann meinlætasamur umvandari og vakning- m er í fullum gangi. Allt logar í trúhræsni og siðavendni. ■^n einn kemur öðrum meiri. Þegar hann er í öngum sín- Um út af syndum sjálfs sín og sóknarbarna sinna, sem ann reynir rösklega að vinna bug á, kemur nágranna- Pfestur hans einn og færir honum heim sanninn um það, að betrunin sé vonlaust verk. Og hún er annað, sem er enn háskalegra: Hún er freisting djöfulsins, aðeins tilraun
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.