Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.04.1949, Blaðsíða 36

Kirkjuritið - 01.04.1949, Blaðsíða 36
114 KIRKJURITIÐ lærisveina hans? Og þó að sá vandi væri leystur, og vér værum viss um að orðið væri örugglega geymt í hinni helgu bók: Hvemig á þá að túlka það og skilja? Hlýtur ekki hver og einn að gera það, eins og hann hefir vit til, og er þá einmitt ekki hætt við því, að gerspillingin valdi því, að orð Guðs umhverfist hjá oss í lygi? Ég man t. d. ekkert um það í bráðina, hvar Jesús talar um hið ger- spillta eðli mannanna, eða um það Guðs orð í Biblíunni, sem sé „eina leiðin“ milli Guðs og manns. Ekki man ég heldur eftir því, hvar hann talar um, að menn þurfi að hafa rétta trú, til þess að Guð geti fengið af sér að fyrir- gefa þeim. 1 sögunni um týnda soninn kemur ekkert því- líkt fram. Þegar allt kemur til alls, virðast þessir prestar setja traust sitt öllu meir á guðfræði hinna gerspilltu en orð meistarans sjálfs. Allur hugsunarháttur þeirra er svo skelfilega ruglingslegur og fáráðningslegur að furðu- legt er. Sýnist höfundurinn helzt vera snortinn af guð- fræði Barths, sem er eitt hið óhugnanlegasta moldviðri, sem komið hefir fram í þeirri grein á síðari öldum. Sem skoplegt dæmi um þröngsýni þessara presta má nefna það, að þegar Gunnar Sjenstedt, sem er náinn sam- starfsmaður Torviks prests og einn hinn mesti safnaðar- stólpi, fer að impra á því, að maðurinn verði að hafa nokkurt samvizkufrelsi, blöskrar presti svo mjög, að alveg gengur fram af honum. „Gunnar, meinar þú það, að þú setjir það, sem þér finnst Guð vísa þér til, ofar Guðs orði?“ (Gáfuleg spurning!) Þessu svarar Gunnar játandi. Getur prestur þá ekki lengur átt samleið með honum. En sagan er ekki búin. Þessi villa Gunnars ber brátt ægilegan ávöxt. Trúvillingurinn eignast barn með vinnu- konu sinni. Allt virðist það vera með góðu samkomulagi gert á báðar hliðar og hvorugt telja á annað. En nú verður prestur svo alvarlega skelfdur yfir syndinni, að honum verður þetta að orði: „Hafi ég ekki trúað því áður, að djöfullinn sé til, þá geri ég það nú. Hér sést verk hans svo, að þukla má á því“ (bls. 290). „Hefði Gunnar fylgt
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.