Kirkjuritið - 01.04.1949, Blaðsíða 18

96
KIRKJURITIÐ
Myrkár teljast mega vel
mætir yngissveinar:
Snorri, Gísli, Gamalíel,
«« Grímur, Jón og Einar.
Er líklegt, að allir þessir bræður, sem séra Páll eignaðist
með fyrri konu sinni, hafi fæðzt á Myrká. En hvort Kristín
(f. 9. apr. 1842), alsystir þeirra, fæddist þar, er mér eigi
kunnugt.
Á Myrká mun séra Páll hafa verið, þá er faðir minn var
vinnumaður hjá honum. En hve lengi hann var í vinnumennsku
þar, get ég eigi tilgreint. En hitt veit ég, að séra Páli var ætíð
mjög vel til föður míns og nákominna ættingja hans. Mun
faðir minn hafa fermzt af honum og hygg ég, að skömmu eftir
ferminguna hafi faðir minn gerzt vinnumaður hans. Minnir
mig, að faðir minn segði mér, að séra Páll hefði kennt sér að
skrifa, enda var rithönd þeirra sviplík, föst og skýr.
Eftir því sem hér héfir verið skýrt frá, má geta því nærri,
að velvild og vinsemd séra Páls til foreldra minna og fjöl-
skyldu þeirra eftir að hann varð prestur í Viðvík, hefir átt ræt-
ur frá liðnum tímum, enda var hann maður vinfastur með
afbrigðum.
Frá Myrká mun séra Páll hafa flutzt árið 1858 að Völlum í
Svarfaðardal og var hann þar prestur til 1878, er honum var
veitt Viðvíkurprestakall. — Alstaðar naut hann virðingar og
ástríkis safnaða sinria að verðleikum. Ég heyrði oft Svarfdæli
minnast hans sem andríkasta kennimanns, og góðmennis að
sama skapi. Þegar hann var á Völlum, voru þrír prestar við
Eyjafjörð, er þóttu skara fram úr öðrum, og var séra Páll
einn í þeirra tölu. Hinir voru séra Davíð Guðmundsson á
Reistará (síðar á Hofi) og séra Björn Halldórsson í Laufási.
Lá stundum nærri, að metingur yrði um þessa andans menn.
Eftir að séra Páll varð prestur í Viðvík, varð hann brátt
mjög ástfólginn safnaðarmönnum í öllum sóknunum: Hóla-,
Viðvíkur- og Hofsstaðasóknum, bæði ungum og öldruðum, og
enga óvildarmenn veit ég til að hann ætti. Kæmi misklíð milli
manna, vildi hann allt til vinna, sem honum var unnt, að koma
á sáttum og samlyndi. Hann var mjög skyldurækinn í embættis-
störfum, hvatti menn til guðrækni á hverju heimili og lét sér
annt um guðsdýrkun í heimahúsum; mim hafa talið slíkar at-