Kirkjuritið - 01.06.1966, Side 5

KIRKJURITIÐ
243
Þessar fréttir ollu Neliemía mikilli sorg og lionum fannst
sv°5 sem liaun yrði að gjöra eittlivað til þess að hjálpa íbú-
11111 hinnar helgu borgar, svo að liann leitaði til konungsins
haðst brottfararleyfis, að liann mætti vinna að framgangi
Pessa máls, er hann taldi mestu varða, eins og nú var komið.
Með því að liann var einn hinna hærri liirðmanna, átti
lann tiltölulega greiðan aðgang að konungi, -— umbeðið
Jeyfi var veitt og liann jafnvel kvattur til þess að liraða för
11Ul’ til Jerúsalem og endurreisa liina eyðilögðu borg.
Og fáum mánuðum síðar náði Nehemía þangað ásamt föru-
Ueyti sínu, eftir erfiða og þreytandi ferð.
Aður liafði hópur lierleiðingarfólks snúið aftur lieim undir
forystu Zerubabels og Esra og höfðu þeir endurreist musterið
nokkru. En þeir höfðu aldrei fengið leyfi eða frið til þess
a® vinna að endurreisn virkisveggjanna umhverfis borgina,
~ Urðu fyrir stöðugum árásum og misstu kjarkinn. Allt virt-
lst luinið fyrir gíg, — vonleysi og svartsýni náði tökum á þeim,
er heim liöfðu snúið úr lierleiðingunni.
í’annig var ástandið, þegar Neliemía kom. Hann reið að
^joturlagi umhverfis borgina, er svo illa liafði verið leikin.
. :|nn sá niðurbrotna virkisveggi, — hrot af veglegum bygg-
lngum, er þar liöfðu áður staðið, brunnin borgarhlið og þom-
aiW lindir.
Og er liann liorfði yfir þetta sjónarsvið, varð hann liarmi
°stinn, en hann lét þó ekki hugfallast.
Ræða hans til borgarhúa er ekkert skrum eða skjall. Hann
a:r ekki á sig frjálslyndis- eða bjartsýnisorð, með því að fegra
llstandið. Hann segir ekki, að allt sé í lagi, — það hjargist ein-
U’ern vegin. Nei, liann er raunsær, en hann reiknar með
Ruði
og er þessvegna í sannleika bjartsýnn.
Af brennandi áhuga á að hefjast handa, kallar hann fólkið
‘llllau og segir: Þér sjáið, liversu illa vér erum staddir, þar
je,u Jerúsalem er í eyði lögð og ldið liennar í eldi hrennd.
°unð, vér skulum endurreisa múra Jerúsalem, svo að vér verð-
1,111 ekki lengur hafðir að spotti.
annig brást liann við vandanum, — og livatning lians og
as °run varð eigi árangurslaus.
t'ieyrendurnir sögðu þegar: Vér viljurn fara til og byggja.