Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.06.1966, Síða 8

Kirkjuritið - 01.06.1966, Síða 8
246 KIRKJURITIÐ ekki lijá Jiví, að þessi kjarni mundi smámsaman lilaða utan á sig og margvísleg lilessunarrík álirif hirtast á ollum sviðuni þjóðlífsins. Aðeins þurfum við að gæta þess og gera okkur alveg ljóst, að lifandi söfnuður er ekki markmið í sjálfu sér, — sé nieö ])ví orðalagi við það eitt átt, að með ýmsum tilfæringum sé einhverjum liluta hans lialdið virkum á einhvern hátt, — um lengri eða skemmri tíma. Nei, lifandi er sá söfnuður, er samanstendur af eða liefur innan sinna véhanda einstaklinga, er eiga lifandi trú á Jesúm Ivrist (trú á hann sem Immanuel, Guð með oss, — krossfestan, upprisinn Frelsara og lifandi Drottin) og geta orðið farvegur áhrifum Iians og anda inn í umhverfið. — Og það varðar öllu í prestlegu starfi, að það megi verða tæki til þess að viðlialda, vekja og næra slíka trú. Prestar eiga sér auðvitað margvísleg hugðarefni og hæfi' leika, — æskilegt er, að allar náðargáfur nýtist og víst er okkur ekkert mannlegt óviðkoinandi, —- en við þurfum þo að gera okkur alveg ljóst, að eiginlegt prestlegt starf er ekki hvað sein vera skal og við verðnm að fara okknr liægt í þvi að henda á okkar persónulegu sérviðhorf og sérgreinar, ■— okkar nýju leiðir, sem algildan mælikvarða eða fyrirmynd * þessu efni. Yið þurfum að gera okkur þess fulla grein, að hver og einn okkar er aðeins lítill hlekkur í mikilli festi, — að okkar spotti er ekki snúran öll. Þetta sá Nehemía svo vel, að ekki dugði að einblína á eign1 hlut. Hann liorfði fyrst og fremst á þörf fólksins og heilag1 mál. Auðvitað sá hann erfiðleikana, sem við blöstu og liætt- una, sem liann stofnaði sjálfum sér í, en mikilleiki viðfangs' efnisins varð til þess, að liann gleymdi sjálfum sér, sá aðeins Jiörfina á, að liér væri að unnið. Og eins og hann segir sjálf' ur, — liér var um nokkuð það að ræða, er Guð liafði lioiiuin á liendur falið, en í samfélagi og samstarfi við Guð voru hon- um allir vegir færir. Já, annað það, er lá að haki afrekum og ehhnóði Neheiníf, var einmitt þetta, að honum var svo vel Ijóst, að aðrir átto mikið undir lionum komið. Það er auðvelt að gera sér 1
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.