Kirkjuritið - 01.06.1966, Page 76

Erindi um uppeldismál
Flutt á þingi Sambands norfflenzkra kvenna,
Blönduósi 2. júní 1965.
Kæru áheyrendur.
„Sjá, dagar koma, ár og aldir líða
og enginn stöðvar tímans þunga nið“.
Við getum sannarlega tekið undir þessi orð skáldsins, þegar
við flettum blöðum sögunnar. Þó að margt liafi vissulega tekið
miklum og margvíslegum breytingum á síðustu öldum, hefur
tíminn þó í engu breyzt. Tíminn er eitt þeirra lögmála, sem
upphaflega var sett af skaparanum, og er því óumhreytanlegnr
með öllu.
Aldir og árþúsundir liafa flætt yfir mannkynið, síðan Salo-
mon konungur var uppi. Það væri því ekki óeðlilegt, að tírn-
inn liefði máð út öll spekiorð lians, svo að ekkert þeirra væri
okkur geymt og ekkert þeirra lieldur neitt ílmgunarefni fyrir
okkur, börn tuttugustu aldarinnar. Það er nú samt svona, að i
orðskviðum Salómons, sem geymdir eru í Biblíunni okkar,
finn ég orð, sem mér þykir liæfa að hafa sem fyrirsögn eða
mottó þessa stutta erindis míns um uppeldismál.
„Fræð þii sveininn um veginn, sem hann á að halda,
og enda á gamals aldri mun hann ekki af honum víkja •
Það er eiginlega engu líkara en þetta sé bókstaflega talað
lil okkar í dag. Við, sem liöfum reynsluna og fullorðins þrosk-
ann, eigum að fræða þá ungu um veginn, þann veg, sem leiðh
til lífshamingju. Það er ekki alltaf, sem liainingjuvegurinn er
lagður gulli eða öðrum auðæfum, því að liamingjuvegurin11