Jörð - 01.06.1943, Blaðsíða 32

nieð trú sína í heiminum. Hver mundi treysta sér til að leika það
eftir honum?! Heimurinn útrýmdi honum með þj'áningum, er ekki
verða mœldar á mannlegan mælikvarða. Það þarf aldrei að leika
jiað eftir. Það er fullkomnað.
Hvað þó?! Er þá kraftaverkið útlægt úr mannheimum? Hvað
átti þá Jesús við, er hann sagði: „Þér munuð sjálfir gera þau verk,
er þér sjáið mig gera, og þér munuð gera enn meiri verk“? Þegar
Jesús sagði „þér“ í samböndum sem þessum, talaði liann til allra
kynslóða meðal lærisveina sinna. Daglega eru bænir heyrðar —
i leyndum og ekki jafnstórkostlega og ef um uppvakning dauðs
manns í Jesú nafni væri að ræða. Einnig á þeim sviðum, er lög-
mál stigmunarins i gildi. Það þarf aðeins stigmun i hita til að breyta
vatni í loft. Og stigmunur í þeim efnum, sem hér er um rætt, get-
ui valdið fullkomnum eðlismun í þýðingarmestu viðhorfum. Mað-
urinn er hara barn, andlega skoðað, og það meira og minna um-
komulaust barn, á mcðan heimurinn hefur sem heild ekki trúna
tekið. Drottinn fer vægilega að því barni — cinmitt í veitingu
trúarreynslu. „Enginn getur séð Guð augliti til auglitis og lifað
af,“ segir í Gamla Testamentjnu. Það á heima hér. Það er lífið
að sjá Guð — gegnum hæfilega þykka slæðu eða sjá hann endurspegl-
ast í manni eða náttúrunni eða sögunni eða reynslunni — með
litlu broti af hinu upprunalega Ijósmagni. Vér þolum talsverða
trúarreynslu sumir, og aðrir enn meiri, og enn aðrir eru „ekki
enn færir um að bera“, — sbr. Jóh. 16,12 — nema lítið af þvi tagi.
Vér þolum kraftaverk og vér þráum kraftaverk — en „hver mað-
ur sinn skammt“ — eða eins og Páll postuli kemst að orði í Róm-
verjabréfinu, 12. kap. 3. versi: ,„Reynið að vera skynsamir og
halda yður hver við þann mæli trúarinnar, sem Guð hefur úthlut-
að honum.“ Hvað er þá að segja um kraftaverk Jesú? Þegar hefur
verið minnst á, hvað það kostaði liann að lifa i slíkri trú. En vott-
arnir! Hvað kostaði það þá? Postulana slíkt liið sama og meistara
þeirra, útvortis skoðað, — og þeirra lærisveina eitthvað svipað.
Það var sami straumurinn, en það dró úr hörlcu hans um leið og
hann breiddist út um mannlifshafið. Og hvað koslaði það Gyðinga-
þjóðina? Það er alkunna, og þarf ekki að taka það fram hér.
Ganga þá aldrei orð Jesú eftir, þessi: „Þér munuð sjálfir gera
söniu verk og þér sjáið mig gera, og þér munuð jafnvel gera enn
meiri verk“? Öll orð Jesú Krisls ganga eftir. Þetta fyrirheit mun
uppfyllast, þegar mannfélagið í heild hefur tekið trú Jesú. Þess
virðist langt að bíða, — en það er heldur ekki allt sem sýnist! Og
þó að vér sjáum fæstir, hvernig slíkt megi nokkru sinni verða, og
sízt, hvernig það gæti orðið í kannski nokkuð náinni framtíð —
þá er skiljanlegt, að „Guðs vegir eru ekki vorir vegir“ — þ.e.a.s.
það er sitt hvað að liafa eilifa yfirsýn eða stundlega.
126
jörð