Prestafélagsritið - 01.01.1921, Blaðsíða 38

Prestaféiagsritíð. Jón Ögmundsson. 33
leg rödd en mannleg«. Á frásaga þessi að sýna, að víðar
en á íslandi hafi Jón biskup þótt raddaður vel. Er saga
þessi vitanlega af líkum toga spunnin sem frásagan um
það, er Jón sem undirdjákn tók bókina af prestinum, sem
var lítt læs, og las fyrir hann, og sagan um hinn undur-
samlega hörpuslátt hans, sem fyr er frá sagt.
Annars fékk Jón biskupsefni beztu viðtökur hjá erki-
biskupi, er hann hafði tjáð honum erindi sín og afhent
bonum bréf Gissurar og annara höfðingja á íslandi. Er
ekki að því að spyrja, hve vel erkibiskupi hafi litist á
hið íslenzka biskupsefni og hve ágætlega honum hefir
fundist hann til biskups fallinn, en því miður var sá
Ijóður á ráði biskupsefnis, að erkibiskup, eftir að hafa
borið málið undir dómklerka-samkundu sína, treystist
ekki til að veita honum biskupsvígslu, nema páfi veitti
leyfi til þess. En sá var ljóður þessi, að Jón hafði tví-
vegis bundist hjónabandi, en það gat illa samrimst stefnu
timans, sem einmitt heimtaði ókvæni klerlca. Af þessu
leiddi, að Jón varð nú að fara suður í páfagarð og leita
samþjTkkis páfa til vígslunnar. En páfinn var þá Paschalis
II. Bar sú ferð þann árangur, sem Jón vildi, og ekki
löngu seinna kom Jón aftur í Lund með þau skjöl og
skrif, er þurfti. Og er sú stund kom, er erkibiskupi þótti
tilfellileg, veitti hann Jóni biskupslega vigslu »tveim nátt-
um fyrir messudag guðs postula Philippi og Jakobs«, þ. e.
sunnudaginn 19. apríl 1106. Var Jón þá 54 ára að aldri.
Fór hann síðan út til íslands það sama sumar og verður
vel reiðfari.
Fyrir bein tilmæli Norðlendinga hafði Gissur biskup
samþykst það, að settur væri á stofn biskupsstóll norðan-
lands. En ekki höfðu Norðlendingar jafn-snemma hugsað
hinum nýja biskupi fyrir sæmilegu setri og reyndust ófúsir
til að leggja það í sölurnar, að standa upp fyrir biskupi.
Loks varð prestur einn, Illugi að nafni Bjarnason, til
þess »fyrir guðs sakir og kirkjunnar nauðsyn«, að gefa
kost á föðurleifð sinni fyrir framtíðar-biskupssetur norðan-
3