Eimreiðin - 01.07.1924, Qupperneq 86

278
FRÆNDUM SÍÐU-HALLS SVARAÐ eimREIÐ11*
Getið var um fornar stefnur og rit, sem styddu þessar
kenningar. En aðalheimildirnar, sem við höfum fyrir þeim, erU
rit nokkurra lifandi og látinna guðspekinga. Frá þeim er
fræðslan komin til félagsbræðra þeirra.
Með hverjum hætti hafa menn þessir aflað sér fræðslunnar,
sem þeir láta í té? Um það efni segist þeim svo frá:
Með hverjum manni er fólgin guðleg geta. Sú geta er með-
al annars fólgin í því, að mönnum er kleift í þessu lífi a^
þróa með sér skynjanir æðri þeim, er vér notum dags dagleð3,
Þær skynjanir eru hæfileikar líkama, sem maðurinn hefur nu
og notar á næsta tilverustigi, er við tekur eftir andlát. Fra
því tilverustigi er útsýn meiri og gleggri en héðan. Þar ma
því rekja margt sundur og miklu lengra aftur og fram en
hér. Af þess konar rannsóknum eru runnar sérkenningar guð'
spekistefnunnar. Þeir, sem þær hafa mótað og kunngert, hafa
sjálfir þróað með sér þessar æðri skynjanir. Þeir kveðast hafa
eigin reynslu fyrir réttmæti kenninganna, en fara þó í sumum
atriðum eftir fræðslu manna, meistara, sem eru miklu lengra
á veg komnir en rannsóknarmenn sjálfir.
Rannsóknarmenn þessir fullyrða, að fjöldi manna geti þrosk-
að hinar æðri skynjanir, og sjálfir sannað sér réttmæti kenn-
inganna, ef þeir hafa þrautseigju, viljafestu og þor til a^
leggja á sig það, sem til þess þarf. Eru það strangar lífernis-
reglur og sérstakar iðkanir, sem oft verður að temja sér ár-
um saman áður verulegur árangur kemur í Ijós. Fyrir þvl
gefast margir upp á miðri leið. En leiðin liggur mönnum op-
in, og þeim er sagt til vegar eins og unt er. Nokkur hundruð
manna hafa reynt að ganga leið þessa. Og óhætt mun sð
segja, að nálega hver einasti þeirra, sem ekki gáfust of fljó^
upp, hafi fengið einhverja staðfesting fyrir réttmæti þessara
sérkenninga. En fullnaðarStaðfesting flestra kenninganna hafa
að eins fáeinir dulspekingar — sennilega ekki fleiri en 20"
30. Aðrir, sem í Guðspekifélaginu eru, taka vitnisburðinn tru-
anlegan, líta á hann eins og sennilegar tilgátur, eða hafna
honum með öllu, alt eftir því hvernig þeir eru gerðir.
Þannig er þá heimildum farið, þeim, er sérkenningar Q^'
spekinnar hvíla á.
Nú væri sízt að undra, þótt einhver hugsaði á þessa leið-