Eimreiðin - 01.01.1938, Qupperneq 137

e,Mreioin
RADDIR
115
að við fölksfjölda. Miðað við ])ingmannalölu t. d. i Danmorku ættu al-
Hngismenn að vera 6—7, eða eins og meðal-nefnd.
Af flolckslegnm ástœðum mun það vera hve óháðum frambjóðendum
tr gert erfitt um kjör. Líklega er helzt amast við þeim af þvi, að flokk-
arnir þykjast ekld geta „reiknað þá út“. Samt mundi það einmitt vera
ein lækningin við hinni sjúklegu flokkaóvild, að hlutlausir kjósendur
kJ’su inn í þingið óháða þingmenn nægilega marga til að gera „stnk i
re'kninginn“, og svo vandaða menn, að þeir aðeins fylgdu þeim að mal-
Um> sem beztan hefðu málstaðinn á liverjum tíma. En skyldu nokkni
ar*ða að bjóða sig fram upp á fylgi hlutlausra kjósenda?
1H eru þeir menn, scm lialda þvi fram að enginn geti verið hlu
»l'ólitiskt“. Það kann að mega til sanns vegar færa, að sérhver maður se
■‘ð upplagi annaðhvort framsækinn og frjálslyndur (liberal) eða 'J1 æI
inn og ihaldssamur (konservatiu). En þegar flokkar i landinu eru orðmr
10—20 eða fleiri, eins og reynst hefur i sumum rikjum áður en einræi n
Ska» á, þá er ekki von, að allir sætti sig við að láta draga sig i þennan
e®a hinn pólitiska dilkinn. ...
Jlað ætti ekki að ganga svo til lengdar, að flokkarnir liafi kjosendurna
IyHr Grýlu hvern á annan. Þvert á móti þarf að verða sú hugarfars-
“feyting, að menn verði gagnteknir af velvilja og fórnarlund, og þa kemur
Ulu leið skilningur á þörfum og liögum meðbræðranna.
Eu ýmislegt bendir á, að tími vináttunnar bér í landi sé ekki neitt ser-
sCga nálægur. Það eru t. d. að koma fram orð, er minna á hernaðar íug,
0 sem samfglking, breiðfglking o. s. frv.
Nú er búið að fyrirskipa listakosningar i allar hreppsnefndir landsins.
kki úefur samt hevrst, að sveitafólkið bafi óskað þessara breytinga, og
nklega er þvi engin þægð í þeim. Ekki gefur listakosningin neina trygg-
;ngu fyrir þvi, að hæfustu mennirnir komist i nefndirnar, fremur en
a5ur, nema siður sé.
. En tíl hvers er þá verið með þessa afskiftasemi? Liklega er tilætlumn
komast betur eftir pólitiskum skoðunum hvers eins og hafa ettirlit
!'’eð kagsmunum flokkanna, sem gefur haráttu þeirra ennþá lausan taum-
með allri þeirri óvild, sem af henni lilýzt.
Hjá einum okkar bezta rithöfundi er að koina fram sú spasogn, að
aondingar eigi eftir að verða heiminum til fyrirmyndar og mikillar
essunar. það er óskandi að þessi spásögn eigi eftir að rætast, en það
1 ‘nikil hætta á að hún geri það ekki, ef lengi verður lialdið áfram eins
nu horfir. Um þetta mikla mál ættu landsmenn að fara að hugsa 1
'i alvöru, og því fyr þess betra.
jji ,er 1 hassu landi, einhverju binu mesta nægtabúri veraldarinnar, ættu
Ir örfau íbúar ekki að þurfa að berjast um brauð.
Rorgum i Hornafirði, á nýársdag 1938.
llákon Finnsson.