Eimreiðin - 01.01.1938, Qupperneq 138

116
RADDIR
EIMREIÐIN
Athugasemd um ritdóm.
Frá Þorsteini hagstofustjóra Þorsteinssyni liefur Eimreiðinni horist
eftirfarandi:
í 2. hefti Eimreiðarinnar síðastliðið ár hirtist ritdómur um handbókina
„Iceland" eftir hr. Howard Little. Þar sem hann gerir sér svo mikið f‘u
um að koma því inn hjá lcsendunum, að hókin sé óábyggileg og vilkmdi,
að liann jafnvel tilfærir úr lienni villur, sem ekki finnast þar, þá m*1
varla minna vera en að á það sé bent.
Það eru hæði prentvillur, málvillur og rangar staðhæfingar, sem
rit-
dómarinn lelur riti þessu til foráttu og það svo mjög, að liann telur vafa
um gildi sumra kafla bókarinnar þess vegna. 13 prentvillur, sem taldm
eru upp og leiðréttar framan við bókina, þykir honum alt of mikið f>rir
ekki lengri bók (224 bls.), og svo hefur bann fundið fleiri þar að auki-
Auðvitað eru prentvillur æfinlega leiður galli, en liver siglir algerlefík
fyrir þau sker? Og það í bók, sem prentuð er á erlendu máli, og l>ar
auki vélsett, því að vélsetning er miklu varhugaverðari við prófarkalestu
heldur en handsetning. 13 prentvillur i slíkri bók, sem flestar eru þanniS
lagaðar, að þær eru auðlesnar í málið, eða ein prentvilla i örk að meðal
tali, mun varla með sanngirni geta talist mikið undrunarefni.
Ritd. verður nokkuð tíðrætt um enskuna á bókinni, og er það ekk
1 ?T0
óeðlilegt, þar sem hann er enskur. En það er undarlegt, að hann
lialda, að liver greinarhöf. liafi skrifað sinn kafla i bókinni á ensku, CI
þótt alkunnugt sé, að greinarnar voru skrifaðar á islenzku, en þýddar
landi, og hefur
stöku
ensku af einum af vorum færustu enskumönnum hér á
ritd. því varla gctað fundið mikinn mun á málinu á hinum einst
verið að
greinum. Manni gæti jafnvel dottið í liug, að með þessu væri
[•ígur
koma í veg fyrir grunsemdir um, að hér kæmi til greina nokkur > ^
gagnvart einstökum manni. Annars er það ákaflega kynlegt, hve ,
lionum farast orð um málið á bókinni. Hann viðurkennir, að enskan
lienni sé „góð (þegar þess er minst, að það eru ekki innfæddir Eng
mcðat
ingar, sem rita hana)“, en segir, að „þó munu sumir“ — og þar a
að
auðsjáanlega ritd. sjálfur — „telja hana tæplega nógu góða til l,esS
fært sé að senda liana í prentaðri útgáfu út um allan heim“. Það er ^
að gera sér grein fyrir þeim hugsanagangi, sem lýsir sér i slíkum
mælum. Það hefði verið skiljanlegt, ef þetta liefði verið orðað öfufef ^
sagt, að málið á bókinni væri að vísu ekki gott, en þó líklega fullskilJU^
legt þeim, sem ensku liefðu lært. En þegar ritd. cr að gefa í skyu, ^
ekki sé boðlegt að senda rit þetta út í hciminn málsins vegna, en • ^
um leið, að málið á þvi sé gott, þá lield ég, að allir liljóti að gefast
við að finna nokkra heila brú i sliku. En ef til vill er skýringarinnai
leita i svigagreininni („þegar þess er minst, að það eru ekki wn • ^
Englendingar, sem rita liana“) og að liann telji, að ekki sé við bctra
búast af þeim, sem ekki eru innfæddir Englendingar, og þess vegna ^
lionum það á að kalla málið gott, enda þótt það sé alls ekki bo
handa Englendingum og öðrum, sem ensku kunna út um heiin (ie-