Eimreiðin - 01.01.1938, Side 140

118
RADDIR
EIMBEIÐII'
Enn minni átylla er fyrir dæminu um kirkjugjöldin (eða sóknargjöldin’
sem ]>au eru kölluð hér). Á hinum tilfærða stað er verið að skýra fra’
hvernig prestunum sé launað og sagt, að Prestlaunasjóður fái nokkurn
hluta tckna sinna af sóknargjöldum, eða 1.5 kr. á livert sóknarbarn yfir
15 ára, og er það rétt, en hinsvegar er iiér alls ekki verið að skýra fra’
hve há sóknargjöldin séu alls.
En furðulegast er þriðja dæmið, scm auðsjáanlega á að vera rotliögg1®’
l>vi að auðvitað liggur hverjum manni í augum uppi, livilík reginvilla þa®
er, sem sagt er að standi i bókinni, að innflutningstollar íslands séu aH
])ungatolIar. Á hinum tilvitnaða stað er skýrt frá því, að þegar aðfluto-
ingsbannið komst ó, hafi verið lagðir tollar á fiestar vörur (vörutollur'
inn) til þess að bæta upp missi áfengistollsins, en síðar hafi þessir tollar’
sem alt eru þungatollar, verið liækkaðir. Fjórum línum neðar er skýrl
frá þvi, að lagður hafi verið á verðtollur árið 1924 og nokkuð skýrt íra
þeim breytingum, sem hann liefur tekið siðar, og nokkru neðar er skýrt
lrá þvi, að 1985 bafi verið lagður á nýr verðtollur, sem uefndur var vl®
skiftagjald. Alls eru 15 línur eða meir en þriðjungurinn af lesmálinU a
þessari síðu um verðtolla. Og samt segir ritd., að það standi i bókinni a
þcssum stað, að innflutningstollar Islands séu alt þungatollar. Fyr llia
nú vera fljótfærni en þetta, og með þessu virðist mér ritdómarinn h8^1
nægilega sýnt, hve mikið er að marka ritdóm hans.
t>orsteinn Þorstcinsson.
Svar frá Howard Little.
Hr. Þorsteihn Þorsteinsson segir, að ég hafi fundið villur i bók l)Cl1
um ísland, sem að ofan greinir og hann er ritstjóri að, sem eltki séu l'a^
Auk þess afsaltar hann allar ]>ær villur, sem hann játar að séu l>ar’ 111 .j
þeirri málsvörn, að hókin sé vélselt og á erlendu máli. Ég Icgg l>aö ^
uð hún sé borin saman við aðrar bækur erlends uppruna, en Prcn
á ensku og vélscttar eins og þessi bók. . ,
Hr. Þ. Þ’. ásakar mig fyrir að hafa vitað, að allar greinirnar 1 tl01
llCl* ^
séu þýddar á ensku af „einum at’ vorum færustu enskumönnum A
landi“. Og liann gefur i skyn, að ég, með því að látast ekki vita Ijctta,
að reyna að leyna rig gagnvart einbverjuin einstökum manni.
Jjetta
er
, ér það
ljót ásökun — og beinlínis ódrengileg, liafi höfundur hennar gert 0
ljóst, að það er með öllu ómögulegt fyrir mig að sanna, að Þe^a^.r
skrifaði ritdóm minn, var mér alls ekkert kunnugt um þýðinguna. ’ f
greinarhöfundanna eru mér kunnir, — sumir þeirra fyrverandi læns'c
mínir, suma lief ég liaft þá ánægju að aðstoða öðru livoru við störf Þc
Það sem vakti mesta furðu mina, var það sameiginlega einkenni g
anna, að tala um ísland eins og það væri höfundunum fjarlægt lan<l- ^
minti mig meðal annars á, hve illa ég varð snortinn, þegar ég e
rakst á enslca þýðingu af bók eftir einlivern víðlesnasta rithöfund s .
og á titilblaðinu stóðu þessi orð: Þýdd úr dönsku. Ekkert-annað. fUIlíi
nokkurt orð um að liöfundurinn væri íslendingur. Allir, scm l»l1