Eimreiðin - 01.07.1959, Qupperneq 31

EIMREIÐIN
173
í enn meiri dýpt og 1 jarlægð en hann gerði, þegar ævintýrið
tim Borgarættina varð til. En hvað sem um það er, þa hefui
íslenzkur maður ekki skrifað þjóðlegri bækur en sögu Ugga
Ureipssonar, né reist alþýðufólki þessa lands fegurri minnis-
'arða. Allar persónur sögunnar, undantekningarlaust, eru svo
lifandi, að oss finnst sem vér höfum alizt upp með þeim frá
blautu barnsbeini og þykir sannarlega vænt um þær sökum
ltjartagæzku þeirra og skemmtilegrar fjölbreytni. Af líkri
samúð er dýrum og gróðri lýst, ám og fjöllum. Það er engu
fíkara en steinarnir fái mál og tali til vor ástarorð. Ógleym-
anlegastur þessa alls er þó Uggi sjálfur. Vér kynnumst honum
fyrst í Leik að stráum við fæðingarbæ sinn í Fljótsdal, fylgj-
nmst með í ævintýrnm á leið að Ljótsstöðum í Vopnafirði.
bar opnast veröld drengsins til ldítar. Hann eignast dýrin að
vinum, skapar sér afstöðu til yngri systkina, kynnist æskufé-
lögum, verður ástfanginn í leiksystur sinni líkt og Öminn
Ungi. ímyndunaraflið þróast: Skip heiðríkjunnar sigla um
]°ftið. Draumlieimur skapast af eirðarleysi, þrá og afreksþörf.
betta allt gerist í skjóli móður lians. Myndin af henni er feg-
nrsta kvenlýsing sögunnar, að nokkru draummynd, en lífi
S®dd og djúpum sonarkærleika. Af sömu nærfærni er lýst
þjáningum barnsins við banasæng hennar, enn áþreifanlegar
sársauka }:>ess og tómleik, þegar hún er farin. Með hárfínni
nákvæmni er lýst afstöðunni til stjúpunnar. Hún er vitur,
góð og stjórnsöm og þar að auki vinkona hinnar dánu. En
Þó hefði Uggi getað tekið undir með Stephani G.:
Fóstran gekk mér aldrei alveg
í ]>ess móður stað,
það var eitthvað á sem skorti —
ekki veit ég hvað.
I huga drengsins þróast uppreisnargirni gagnvart einlægni
°§ örvunarorðum stjúpunnar, svo þörf sem þau voru og mælt
af heilum huga. Yfir sál hans leggst kuldah júpur. Frá því er
sa§t í 3. hluta verksins, Nótt og draumi. Inn í þessa lýsingu
^óttast myndir úr lífi fólksins úti við sjóinn, sem drengurinn
tekur þátt í, en vex Jdó fljótlega frá, þar sem þekkingarþorsti
°§ útþrá gagntaka hann. Svo kveður sveinninn ísland, siglir