Eimreiðin - 01.05.1970, Blaðsíða 75

GRETTIR ÁSMUNDSSON
139
það er liggur skammt utar og
mun ég með fara sem mér þyk-
ir hæfa.
Þorbjörn: Eigi veit ég til hvers
slíkt kemur, en þó má ég þetta
gjöra þér að skapi. (Sækir rót-
artréð og leggur á sviðið.)
(Kerling gengur umhverfis
tréð rangsælis og þylur.)
Þuríður kerling:
Heyri jötnar — heyri hrim-
þursar, heyri heljar vættir.
Bölrúnir rist ek
og brögnum fári,
helrúnir rist ek rekkum.
(Tekur upp hníf og ristir rún-
ir á hnyðjuna og dreypir blóði
í. Þylur enn.)
Verið sem vargar á vegum
úti, auðsandvani ok alls
gengis.
Fái fár mikit sá á fót drep-
ur eitruðu axarhöggi.
Táldísir standi á tvær hliðar
og vilji hann sáran sjá,
Höfði skemri skal inn hári
jmlur til heljar héðan.
(Til Þorbjarnar önguls). Kom
þú rótarhnyðju þessari í vötn-
in, varir mig að hún brátt ber-
ist til sjávar og ekki löngu síð
ar reka til Drangeyjar og verða
Gretti lítil heillaþúfa. Komist
þú til fundar við Gretti, er
hann hefir fengist við hnyðju
þessa, mun þér auðnast að sigr-
ast á honum, en annars aldrei.
Þorbjörn: Lítið er mér um gefið
forneskjuna, en þó verður nú
til að sjá hversu úr ræðst. (Fer
með hnyðjuna.)
Þuríður kerling: Það hlægir mig,
að Grettir mun héðan frá heill-
um horfinn svo og allri vörn
og vizku. En ört sortnar mér
nú fyrir sjónum. Hvort mun
ég brátt troða helveg á fund
hinna römmu ragna? (Hnígur
niður á sviðinu.)
Tjaldið.
X. ÞÁTTUR
Fyrsta atriði. Úti fyrir skála
Grettis í Drangey. Óljóst sér inn
í skálann. (Glaumur kemur inn
á sviðið með hnyðjuna og kastar
henni niður við skáladyrnar.)
Grettir: (í skáladyrunum.) Aflað
hefur nú Glaumur nokkurs.
og skal ég til fara og athuga
fenginn. (Kemur út með öxi í
hendi.)
Glaumur: Lítt nennið þið að
afla eldiviðarins, þótt þrotinn
sé heima, en hrekið mig gjarn-
an til slíks. Skalt þú nú ekki
miður duga við að kljúfa en
ég að færa heim.