Eimreiðin - 01.05.1970, Blaðsíða 26

90
EIM R EIÐIN
bílastæðinu. Brúnn kassi í aftur-
sætinu ruggar, en er studdur.
Bílar, búðir og fólk eru að
baki. Við blasir Stjörnuhæð.
Hún er brött og neðst er ein-
stakt, gamalt og grámálað timb-
urhús með risi og kjallara. Efst
gnæfa hús höfðingjanna. Þau
eru tignarleg og litirnir falla að
klöppum og gróðri. Vegurinn
beygir til suðurs og þaðan upp
á hæðina. Höfðinginn ekur
hratt og leggst í beygjurnar.
Uppi á hæðinni er nýbyggt
hús. Við það stendur flutninga-
bíll, en í dyrunum er frúin. Hún
er lág, grannvaxin, dökkhærð og
skarpleit. Hústeikningin blaktir
í höndum hennar og augun
verða svört, þegar hún áminnir
mennina um aðgæzlu við að
bera inn húsgögn rir bílnum.
Svo snýr hún sér að höfðingjan-
um.
— Mikið þú komst.
— Hu, segir hann, opnar aðra
afturhurð bílsins og seilist í
brúna kassann. Lyftir honum á
brjóstið og tifar í átt að húsinu.
— Hvað mikið? spyr frúin.
— Tíu.
— Gosdrvkkirnir?
— Verða sendir. Hann er
kominn til hennar og bíður þess,
að hún víki.
— Góði, farðu með þær í
kjallarann. Komdu svo og taktu
við teikningunni, húsgögnin eru
merkt inn á.
— Hu, segir hann og rogast
með kassann fyrir húshornið.
Austan við Stjörnuhæð er
lækur. Þegar rignir koma smá-
seyrur af hæðinni. Þær seitla
milli húsanna, sem standa við
lækinn. Þau voru byggð úr
timbri og sum hafa síðan fengið
járnklæðningu eða steinhúð.
Hér var ekkert skipulag. Menn
byggðu húsin móti sól, gróður-
settu móti sól og nú er sólskinið
horfið úr stofunum þeirra.
Þorpið var skipulagt fyrir
tveimur árum. Áður var það
sjálfstætt, nú er það hluti af
borginni, á hverfisstjóra og
beinar og fallegar hraðbrautir á
skipulagskortinu. Nokkru fé
hafði þó verið varið til fram-
kvæmda. Það sönnuðu þrjú stór-
luisi fyrir verkamenn, sem rúma
áttu alla þorpsbúa. Þó fór á ann-
an veg. Búendurnir við lækinn
sátu um kyrrt í húsum sínum,
sumir hurfu til ,,betri staða“, en
húsin fylltust jafnóðum af vin-
um og vandamönnum þeirra
látnu.
Lækurinn var á sinn hátt
möndull þorpsins. Þar var leik-
svæði barnanna, fundarstaður
öldunganna og yfir hann flugu
tvíræð orð og setningar hús-
freyjanna. Fyrir kom, að ekki
var látið sitja við orðin tóm og
sézt höfðu börn og húsfreyjur