Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1936, Side 178

384
Bækur.
IÐUNN
bragða. I þessari bók sleppur liann að mestu hjá slíkum
háskasemdum, en sums staðar munar þó ekki miklu. En þeg-
ar hann með auknum þroska ogr reynslu finnur viðameiri og-
algildari söguefni, sem taka huga hans fastatökum, þá verð-
ur hættan minni á að falla í slíka freistni.
Þetta er vel skrifuð bók og skemtileg. Það er óblandin
ánægja að kynnast þeirri frjósemi hugans og fimi pennans,
sem hún vitnar um. Lýsing höf. á barnæsku Arnar Sverris-
sonar og umhverfi því, er hann vex upp í, er ekki bara snjöll,
heldur einnig sönn og trú. Bezt er sagan, meðan dvalið er við
Ósahverfið. Eftir að því sleppir og Örn kemur til Vest-
mannaeyja, færist meiri reyfarabragur á frásögnina. Svipað
er að segja um lokakafla sögunnar, er Örn hverfur aftur að
Grashaga og hittir þar frænda sinn eða hálfbróður, Gest Ara-
son. Sá kafli verkar ekki sannfærandi á mig. Mér er nær að
halda, að höf. hafi hespað hann af í flaustri og að andanum
fjarverandi til þess að ljúka við söguna fyrir ákveðinn tíma.
En sennilega eigum við eftir að fá að heyra meira um Örn
Sverrisson og þá frændur. Á. H.
Sigurður Helgason: Ber er hver að b ak i.
Saga. Prentsmiðjan Acta h.f. Rvík, 193G.
Eg byrjaði á þessari bók eftir að hafa nýlokið við Guðm.
Daníelsson, og eg verð að segja, að viðbrigðin voru mikil.
Bækurnar eru svo gerólíkar. Hjá Sigurði Helgasyni er alt
hversdagslegt. Þetta er ákaflega hversdagsleg saga um hvers-
dagslegt fólk, sögð með hversdagslegum hætti. Enginn höf-
undur getur verið lausari við tildur og rómantískt útflúr en
Sigurður Helgason. Frásagnarstíll hans er svo óbrotinn og
yfirlætislaus, sem verða má. En hann þekkir þær persónur,
sem hann segir frá, hann veit meira um mennina en margur,
sem meiri er á lofti.
Aðalpersónan í bókinni er bláfátækur bóndagarmur, ein-
faldur, lítilsigldur, viljalaus, liðónýtur til allra verka •— að
minsta kosti fyrir sjálfan sig, en annars ekkert nema mein-
hægðin, hrekkleysið og trúmenskan. Hann er efnalegur og
andlegur umkomuleysingi, svo sem mest má verða. Forsjón-
in hefir verið naum í útlátum við hann, þegar hún skamtaði
náðargáfur sínar, og sá litli skerfur af manndómi, sem hon-