Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1938, Blaðsíða 51
49
Þannig er þá það sama að koma á daginn lijá oss, nútíma-
þjóðunnm, sem olli úrkynjun og dauða liinna fornu menn-
ingarþjóða; en þaðan kom öreiganum nafn lians: prole-
íarius, að liann lét ekki rikinu annað eftir sig en börn sín.
Auðvitað væri það augljós firra, ef einliver héldi því fram,
að maður, sem tilheyrði hinum mennlaðri stéttum, væri
endilega þess vegna hetur gefinn, duglegri, verkfærari og
fyrirhyggjumeiri að eðlisfari en hinn óbreytti verkamaður
með sigg í lófum. En á hinn hóginn verður ekki um það
deilt, að mikill arfrænn eðlismunur er milli manna ein-
stakra stétta og starfsgreina yfirleitt. Því að ekki verður hjá
því komizt að álykta, að gott gengi í félagslífi manna og
viðskiptalifi (og vfirleitt það, að menn komast i ábvrgðar-
miklar og góðar stöður) sé að einhverju leyti eðliskostum
viðkomandi manna að þakka. Til eru og ýmsar rannsóknir
á skólabörnum og fullorðnum, er leiða i ljós, að hörn svo-
nefndra æðri stétta eru yfirleitt betur gefin að eðlisfari
(shr. Candolle, Ammon, Slern o. m. f 1.).
í þessu er nú einmitt fólginn hinn yfirvofandi dauða-
dómur allrar nútíðarmenningar Veslurlanda, að hinar ráð-
andi stéttir, sem hafa flesta og hezta erfðastofna í sér fólgna
J)æði í líkamlegu og andlegu tilliti, verði smámsaman að
vilíja fyrir liinum síður gefnu, sökum liinnar siauknu við-
komu þeirra, já, meira að segja, að þær gela elcki einusinni
lialdið tölunni i viðkomu harna sinna. Þannig siga þá smám-
saman allir þeir erfðastofnar, sem eru þess umkomnir að
J)era uppi menninguna og fleyta Iienni áfram, smámsaman
fvrir ofurJjorð og verða afmáðir af jörðunni fyrir liinni
áframlialdandi og sianknu viðkomu múgsins. Ein
Jiin fvrstu merki þessarar miklu tortímingar er úrkynjun og
dauði gamalla aðals- og Jiöfðingjaætta; en Iiinar koma á
eftir, og að síðustu verður krafizt æ stærri og hræðilegri
fórna af menningarþjóðum Evrópu en hin blóðugasta slvrj-
öld myndi útlieimta.“ — Svo mörg eru þau orð, og að því
er séð verður, því miður, alltof sönn.
7. Öfugstreymið jafn-áberandi í öllum stéttum. Nú myndu
ef til vill sumir ætla, að hér væri aðeins um „stéttapólitík“,
áróður hinna æðri stétta á hendur hinum lægri að ræða. En
við nánari athugun kemur það í ljós, að þetta öfugstreymi í
frjóvalinu, að liinir óduglegri og siður gefnu eigi jafnan
fleiri börn en Jiinir, kemur greinilega í ljós í ö 11 u m s t é 11 -
um þjóðfélagsins, æðri sem lægri, en af þeim ástæðnm fer