Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1938, Blaðsíða 64

62
miklar og fagrar bókmenntir, auk þess sem hún leggur sig
mjög eftir bókmenntum annarra þjóða. En skyndilega
dimmdi yfir þessu fagra landi, þegar Rússar, Frakkar og
Englendingar sviku Tékka og réðu þeim til að opna land
sitt fvrir Þjóðverjum, og forseti þeirra, Hacha, varð að skrifa
undir nauðungarsamninginn í ljónagryfju Hit'leds 14. marz
1939.
Um þá raunasögu geta menn lesið í bók þeirri, sem vitnað
var til (á i)ls. 200), svo og hversu hetjulega þeir iiafa varizt
og harizt gegn „vernd“ þessarar yfirþjóðar. Og þó er engin
þjóð, sem Þjóðverjar vildu fremur sitja á hekk með en Télck-
arnir, auðvitað þó þannig, að þeir sætu skör lægra. Og marg-
sinnis Iiafa þeir hoðið þeim að skipta aðeins um nafn og
þjóðerni. „Því að með liinum víðtæku áformum sínum um
yfirdrottnun í Evrópu og raunar öllum iieimi þurfa Nazistar
á dugandi mönnum að halda. En Tékkar, næstu nábúar
þeirra, eiga dugandi menn, lieilan Jier dugandi manna. En
svo lengi sem þeir nefna sig Tékka, eru þeir fjandmenn
Þjóðverja; svo lengi eru þeir af „lægra“ kynstofni og geta
ekki fengið hlutdeild í mvndugleik og sérréttindum „yfir-
þjóðarinnar". En lýsi þeir því sjálfir vfir, að jjeir séu Ger-
manar, þótt ekki renni dropi af þýzku hlóði í æðum þeirra,
verða þeir umsvifalaust og á söniu stundu Germanar, með-
limir „yfir-kyn.stofnsins“ og þá jafnframt aðnjótandi allra
fríðinda og' launa „hins nýja skipulags“. En einhvernveginn
hafa Tékkar ekki komið sér að að þiggja þetta allt til þessa.1)
7. Skuggahliðar íþróttalífsins. Allir munu sammála um það,
sem reynt hafa, að lióflega iðlcaðar líkamsæfingar viðhaldi
lieilhi’igði líkamans, hreysti hann og þjálfi. Flestum mun og
koma saman um, að séu iþróttir stundaðar í réttum anda, geti
þær orðið hinn ágætasli forskóli ýmissa mannkosta, svo
sem snarræðis, áræðis, þols og þrautseigju, auk drengskapar
og dáða, eins og síðar nnm vikið að. En of mikið má af öllu
gera; og' sumar íþróttir, eins og t. d. hnefaleikar, eru svo
hrottalegar, að þær hæfa naumast livitum mönnum, nema
]xá til þess eins að Ixerja á blámönnum og verjast fantahrögð-
um, og' eru t. d. skilmingar ólílcu göfugri íþrótt. Ég fyrir mitt
leyti verð líka að játa, að mér hefir aldrei þótt knattspyrna
fögur iþrótl, þótt hún víðast livar eigi svo miklum vinsæld-
um að fagna. Má leika liana á svo ofsafenginn hátt, að af liljól-
1) Sbr.: Maurice Hindus: Russia fights on, bls. 197.