Hlín - 01.01.1954, Side 11

Hlin
9
sig mjög fram við að sýna aðkomukonum framfarir og
fegrun síns bæjar, svo sem klæðaverksmiðjuna Gefjun,
blómagarða við einstök hús, sem voru mjög fagrir, þó eigi
væru þeir í sínum fegursta skrúða vegna tíðarfarsins. —
Það man jeg glögt, að síra Geir Sæmundsson sagði okkur,
er við skoðuðum garðinn við hús hans, að hann liefði
fundið fyrsta fífilinn útsprunginn 21. júní og sagðist
hann telja það vera fyrsta fífilinn, sem sprungið hefði út
við Eyjafjörð á þessu vori.
Við lifðum í glaum og gleði þessa viku, en oft kom
manni í hug, einkum á kvöldin, hvernig takast myndi að
taka á móti þessum konum á ýmsum stöðum út um sveitir,
þar sem aðstæður eru misjafnar og fátt að bjóða. En
áhyggjur mínar minkuðu nokkuð, er jeg heyrði á tal
tveggja Akureyrarkvenna, er voru að tala um, hvernig
aðkomukonunum myndi líka hjá þeim. — Þá sagði önnur
konan alt í einu: „Við verðum að vona að konunum þyki
gaman að vera hjá okkur, því þær gætu ekki talað svona
fallega, ef þær hefðu ekki ánægju af að vera með okkur.“
— Við þessi orð birti í huga nrínum. Að baki öllu þessu lá
þá áreiðanlega sú hugsun að rjetta hendina ti! góðs sam-
starfs, sem takast mætti á öllu Norðurlandi. — Og nú, eftir
fjörutíu ár, finst rnjer að starf Sambands norðlenskra
kvenna hafi tekist með ágætum.
En með þessum línum er ekki ætlunin að lýsa starfi
þessa fjelagsskapar, því jeg veit að það verður gert af öðr-
um, og er þá aðeins eftir að nrinnast á lreinrferð okkar
tveggja, því einungis ferðasaga átti þetta að vera.
Að liðinni þessari dásamlegu viku stóðum við tilbúnar
að snúa lieinrleiðis, en þá var enginn farkostur, engin
skipsferð og enginn bíll þá til. — Ekki var neitt tilhlökk-
unarefni að eiga að fara fótgangandi austur í Mývatns-
sveit, en jrá konr til sögunnar okkar venjulega hepprri. —
Okkur barst sú frjett, að franr í Eyjafirði væri hestur í
fóðri, óg annar á Svalbarðsströnd, senr við mættum konra
á austur, ef við gætum náð þeim, óg boðunum fylgdu