Hlín - 01.01.1954, Síða 20

18
Hlin
þar áfram starfi. — Skóli Hólmfríðar, „Hússtjórn", starf-
aði í alt 33 ár.
Hólmfríður elskaði búsýslu. — Þegar efnahagur batn-
aði, gat hún ekki staðið á móti þeirri ástríðu að eignast
land og skejmur. — Hún fjekk erfðafestuland hjá bænum
til ræktunar og gaf því nafnið „Mávahlíð". Þar bygði hún
bæ og gripahús og hafði ráðsmann, sem annaðist búið.
Hún átti þar kýr og hænsni. Þangað fór hún á sumrin,
naut þess að sjá skepnurnar sínar og vera við heyannir og
tína grjót úr jörðinni sinni, moldinni, sem lnm hafði tek-
ið til ræktunar. — Þetta var henni hvíld frá inniverunni.
— Hún, sem hafði í mörg ár starfað í Viðey við frjóa mold
og víðan sjóndeildarhring, hún þarfnaðist víðara starfs en
innan fjögra veggja. — Enda var hún víðsýn og stór í hugs-
un, 1 jet það smærra afskiftalaust.
Hólmfríður kom 8 ára gömul til móðursystur sinnar í
Viðey, frú Áslaugar Stephensen. Þar dvaldi hún framund-
ir fertugt. — Heimili þeirra hjóna, Áslaugar og Magnús-
ar, var einskonar framhald af gömlu, margmennu höfð-
ingjaheimilunum, þó það þá væri fámennara og umfangs-
minna en í tíð forfeðra Magnúsar. — Frú Áslaugu var
heimilisiðnaðurinn í blóð borinn, enda var bún dóttir
Kristínar Ingvarsdóttur, einnar af hinum merku Skarðs-
systrum á Landi. — Jeg hef það fyrir satt, að hjónin,
Magnús og Áslaug, hafi bæði verið ágætir vefarar, hún óf
það fínna, svo sem kjólaefni á dæturnar, en hann í fatnað
karlmanna. — Mjer er það í barnsminni, hvað Ólafur son-
ur þeirra var í fallegum fötum úr heimaunnu efni. —
Spuni og allur tóskapur var þar mikill, ekki bara til fatn-
aðar, Iieldur var einnig ofinn þar krossvefnaður, en það
er íslenski myndvefnaðurinn. — Það ófu þær systurnar,
Marta og Sigríður. — Hólmfríður kunni ekki að vefa, en
hún kunni að sauma, og það fínni saum, svo sem baldýr-
ingu og skatteringu, sem hvorttveggja heyrði til hátíða-
búningi kvenna. — Jeg hygg að Hólmfríðar hafi meira
gætt við búskapinn og Mörtustörfin.