Hlín - 01.01.1954, Qupperneq 30

28
Hlin
Þorbjörg heitin átti sín hugðarefni. — Hún var óvenju-
lega listræn kona, og hún vann mikið af reglulegum list-
iðnaði. Heimili liennar bar þess ljósan vott. — I.engi
rnunu fallegu veggteppin halda uppi minningu hennar.
Hún tók upp fallegar fyrirmyndir á teppum í Þjóðminja-
safninu, og lagði í það mikla vinnu. — Hún skildi gildi
líðandi stundar, henni tókst að sanna orð skáldsins, sem
segir: „Iðnir finna yndisstundir nógar“, hún var sívinn-
andi og síleitandi að nýjum viðfangsefnum. — Hún lagði
rnikla stund á að safna gömlum, sjaldgæfum munum, og
vernda þá frá eyðileggingu. — Var hún búin að koma upp
fallegu safni af ýmsum Jrjóðlegum munum og ganga vel
frá Jrví á allan hátt. Var Jrað að henni látinni afhent Reyk-
víkingafjelaginu, sem hefur í liyggju og koma upp bygða-
safni. — í þessu sjest rækt hennar til fortíðarinnar og virð-
ing fyrir Jreim hlutum, sem geyrna minningu forfeðranna.
— Listin lifir með manninum á hverjum tíma og nýtur sín
best, þegar hún er ósnortin og persónuleiki einstaklings-
ins fær að koma fram, einmitt það einkennir ýmsa gamla,
íslenska muni, og Þorbjörg hafði glögt auga fyrir slíku.
Þorbjörg heitin trúði á lífið og ódauðleikann, og tók
Jressa jarðvist sína sem stuttan áfanga á langri leið.
Hún andaðist 29. maí 1952.
Guð blessi minningu Jressarar góðu og göfugu konul
Reykjavík 1952.
Viktoría Bjarnadóttir.
Belgsársystur.
Þær voru þrjár systurnar, frænkur mínar, sem brostu
blíðlegast við mjer, þegar jegvvar barn. — Þær fyltu lreim-
ilið á Belgsá í Fnjóskadal með söng og ástúð og hóglátri
gleði. — Jeg hlakkaði livergi meira til að koma en þar. —
Systurnar voru dætur Guðmundar Davíðssonar, hrepp-