Hlín - 01.01.1954, Side 44

42
Hlin
að menn voru að koma úr útveri. Þá heyrði maður að
trúin var siguraflið í lífi hennar.
Tveir synir þeirra fluttu til Ameríku, Erasmus, hag-
leiksmaður, stundaði húsbyggingar þar, og hjer á landi
áður en hann fór, kom heim til íslands 1949. En Elías,
sem fór með Erasmusi, þá nýgiftur, er þar enn. Hann lenti
í heimsstyrjöldinni 1914. Hann kom í heimsókn til ís-
lands 1952, kom þá einnig hjer á sínar æskustöðvar og að
leiðum foreldra sinna, var við guðsþjónustu í Prests-
bakkakirkju. Mjer fanst sjerstök ánægja að tala við þenn-
an gamla mann (að árum en ekki útliti) og á margan hátt
lífsreyndan, en sem fjör og lífsgleði geisluðu út frá. Þegar
jeg spurði hann um ógnartíma stríðsins á vígstöðvunum,
svaraði hann: „Þegar skothríðin dundi sem áköfust, fanst
mjer bænirnar hennar mömmu vera minn verndarmúr."
Gullbrúðkaupsdagur afa og örnrnu, 27. sept. 1917, var
hátíðlega haldinn í Þykkvabæ, voru þar samankomnir
frændur og vinir í.nýju húsi, sem faðir minn bygði þá urn
vorið og sumarið (fyrsta steinsteypta íbúðarhúsið hjer um
slóðir). Fólkið var nýflutt í það og þóttu þar góð húsa-
kynni, stóra dagstofan var þann dag þjett setin veilsugest-
um, voru þar ræður fluttar og þeinr afhent gjöf frá börn-
um og tengdabörnum. Kvæði var þeim flutt í tilefni dags-
ins, og var einnig sungið þar undir stjórn Elíasar tengda-
sonar þeirra.
En nú styttist að leiðarlokum fyrir gamla manninum.
Hann ljest 1920.
Eldri kynslóðin var búin að skila sínu dagsverki, en hin
yngri var að ganga út í lííið með nýjar vonir og veganesti
að heiman. — Undir Guðs náð og trú á Hans handleiðslu
var alt komið, hvernig úr mætti rætast.
En ganrli maðurinn beið brúðar sinnar á sumarlandi
eilífðarinnar.
Gyðríður Pálsdóttir, Seglbúðum í Landbroti,
Vestur-Skaftafellssýslu.